Kýymetini bilemediðim yýllar geçiyor bir bir gözlerimin önünden
aðlayan duvarlar ve resmindeki gözyaþýnla birlikte.
Her sabah aynaya baktýðýmda bir kez daha
sensiz ne kadar anlamsýz bir ömür sürdüðümü görüyorum bakýþlarýmda
Acizliðim karþýsýnda bükük kalýyor boynum
Ve kimseye anlatamýyorum sessiz kalýþlarýmýn aslýnda acizlikten olmadýðýný.
Senin mutlu olmandý tek arzum, ama sen bunu anlamak istemedin.
Anlamak istemedin bendeki senin ne kadar önemli,
Ve aslýnda benim için ne kadar vazgeçilmez olduðunu.
Hep kendi pencerenden bakýp,görmek istediðin gibi þekillendirdin bizi.
Belki sadece alýþkanlýktým senin için
Bir senaryo misali sen yazdýn,sen oynadýn ve sen bitirdin
aslýnda hiç baþlamayan iliþkimizin filmini.
Herkesi davet ettin galasýna ama sen gelmedin
Vardýn ama yoktun..
Ya da hiç olmamýþtýn..
Seni benden almaya kimsenin gücü yetmezdi hani
Peki söyler misin anýlarla kilitlemiþken seni yüreðime
O sabah uyandýðýmda olmayýþýný gördüðümde,
Ve senin sadece gülü dikenleriyle kabul etmek istemediðini bildiðim halde
Ne olursa olsun, ne kadar zaman geçerse geçsin
Her zaman bu yüreðin sana açýk olduðunu söylediðim halde
Seni koparan neydi benden
Bu kadar mýydýk biz?
Evet anlýyorum þimdi
Sonunu baþtan yazmýþtýn sen
Oooof be sevgili..
Her günümü ve her gecemi iki kiþilik yaþýyorum þimdilerde sen olmasan da
Ýyi deðilim bu gece
Bedenime saplanan hançeri saklýyorum senli anýlarýmda
Çok sevmekten korkuyorum artýk
Akýl almaz bir fýrtýna kopuyor içimde
Tepkisiz,sessiz,sensiz susuþlarýmda boðuyorum kendimi
Nefesim kesiliyor
Batýyorum en dibine sevdanýn
Yoruldum,hem de çok..