Sevgili

Bir insan, bir insana bu kadar mý yakýn olmak ister.
Gözleri akla gelince,
Onunkiler yeþil, benim kiler ýslak.
En güzel bahar yaðmurunu bu mudur?
Üþüyüp, ýsýnmak bu kadar ani olduðundan.
Tutulduðun bir hastalýk mýdýr?
Sýcacýk, sarýlmak için “üþüyorum” en güzel yalan mýdýr?
Ses çýkmazken, soluðu en güzel ezgimidir sevgilinin.

Yakýnlaþtýkça, yakan içimi kor ateþ hep var mýdýr?
Körükleyen onu elleri midir?
Bir an, bir ömre bedel mi?
Sevda düþüncenin bittiði yerde mi?
Bu iþ dengesizlik iþi,
Zýt kutuplarýn birleþmesi mi?
Gözlerle seviþmeyi bilmek mi?
Tanýmak, bilmek kiþiyi, hissetmek nefesini,
Kalp atýþlarý dinlemek, sevgiden mi?
Denizi mavi yapan.
Maviyi umut.
Baþaklarý, baharlarý, güneþi, çiçekleri, hatýrlatan.
Sevgi mi?
Sevgili.

Elçin ORHAN
2002