Seni yalnýz görmemeliyim. Yanýnda benden daha yakýþanýný görmeliyim. Seni kürkler içinde, yanýndakini kabarýk cüzdanlý görmeliyim. En lüks arabanýn içinde gülmelisin. Saçlarýný camdan dýþarý sarkýtýp sevgilin seni seyretmeli. Hatta tutkuyla öpüþmelisin onunla. Sana delice aþýk olmalý ve seni çiçek demeti gibi yapmalý. Seni prensesler gibi yaþattýðýný görmeliyim. Onun yanýnda buz sarkýtlarý gibi erimelisin. Kar kristalleri gibi parlatmalý seni. Elini sýcak sudan soðuk suya deðdirmediðini görmeliyim. Seni yalnýz görmemeliyim. Seni yýldýzlar gibi yaþatanýn yanýnda görmeliyim ki farkýmý anlayasýn. Rakipsiz olduðumu anlamalýsýn. Kime gidersen git, yüreðinin dönüþü banadýr. Neden mi sen bana hastasýn, ben de sana uyan tek kaným. Þimdi anla yüreðin kime muhtaç? Senin þairin benim. Sen anca baþkalarýnýn yanýnda aþýrma þiir gibi kalýrsýn. Bilirsin ki, güneþ yüksekte olduðu sürece rahmettir. Eðer güneþ yerde olsa, bir volkan bir cehennem olur. Senin karþýnda ben güneþim, yanýndakiler ise bir cehennemdir anla. Bir bitki gibi güneþle, yaðmurla ve havayla beslenmek isterim. Yüreðim gökyüzü, midem göl, gözlerim güneþ olsun. Yaþamak isterim, suyla, havayla ve güneþle. Alabildiðine neþeyle ve seninle. Lakin beni istediðin sürece. Eðer çakýlýp kalmak istersen bir çivi gibi tahtaya, saygý duyarým. Zira ben, bir kalem baþý gibi oynarým. Ya yazarým ya çizerim. Silmek, benim için bitirmektir. Hiçbir anýmý silmem. Sadece nokta koyarým. Eðer bir baþkasý seni mutlu ederse ne ala. Mutsuzken beni arama. En neþeli anýnda varsam kafanda, buyur kapýma. Bir gözyaþýndan beslenecek hiçbir deniz yoktur. Ki senin yaðmurlarýnýn üzerimde tesiri bile olamaz. Benden iyisini bulacaksan buyur. Yol senin, kervan senin. Bir þehir yýkýldýðýnda anýtlaþýr. Her yýkýntý sütun baþlarýmý ortaya çýkarýr. Sonra bir kum yýðýný gibi seni yel alýr. Benim gibi dað bulacaksan git, ya da karga gibi daldan dala kon. Ki yüreðini sana çaldýracak, leþini sana yedirecek çoktur. Bir tabletim yüzyýllar öncesinden kalma. Sana adanmýþ çivi yazýlarýmla, içimde bir þaheser olarak kalmak istersen, beni hipodrum gibi coþtur. Bir aslan gibi çýkmam hiçbir rakibimin karþýsýna. Yanýnda olanlar gladyatör deðildir; ki diyelim ki öyledir. Onlarýn karþýsýnda ben imparatorum. Ki ben anca bir devletle harp ederim.
Fatih Ýstanbul'u almýþtýr; Kanuni dünyayý... Neden ben seni illa alayým. Nesin? Kýzýl Elma mýsýn ki yüreðimdeki Türk ordularýný ayaða kaldýrayým. Mýzraklar neden kuþanýlsýn, neden kýlýçlar çekilsin. Eðer Kanuni'ye Hürrem yetseydi, Zigetvar'da ne iþi vardý; yüreði Macaristan'da kalýr mýydý? Ki ben anca bir devletle harp ederim. Böyle aþklara mührümü vururum.