Mideye hançerdi sözlerin.
Yaþayana ölüm,
ölüye cehennem.

Sesinin yankýsý sessizliðine vurdu.
Sessizliðin nefesime..

''Bensizliðe sakýn ola alýþma.''

Tenim ölümün rengi,
gidersen koyulaþýr.

Gidersen katran kara !

Bir uzak duruþ ayrýlýðýn,
asilliðin gidiþinden belli..

Artýk bir sorgum yok sana,
sadece biraz solgunum.
Biraz da çizgisiz.
Hatlarýný adým gibi bildiðim yüzünün yabancýsýyým.

Çok büyük bir acý.
Gelip çöreklenmiþ göðsümün tam ortasýna.
Öldürecekmiþ gibi.
Öyle bir duygu ki,
köþeyi dönsem boðazýmý sarýlýverecek.
Sonra duracak hayat,
kan damlayacak biraz ardýndan.

Diri diri gömdüklerim,
beni diri diri gömenler olacak.

Bu büyük bir acý.
Ýçimde bir mezarlýk var,
ölüsünü sevdiðim...
Gerçek anlamýyla yaþanýlan ve yaþatýlacak olan.
Boðaza düðüm biraz,
nefese kaçan arsýz bir tükürük...

Yüzüme tükürsen mi daha iyi,
nefesime kaçsan mý?
Nefesime karýþsan mesela,
iflah eder mi beni?

Bir yaným senle, bir yaným sensiz ölmek istiyor.

Adýmý tenine karýþtýrdým,
ister harf harf ayýr,
istersen tek bir nefeste oku beni.

Belina ÖZBEK