Sen þiirlerimin en güzel baþlangýcý,
sen bu þiirin en hazin sonu.

Öyle bir acým var ki,
düþman baþýna.
Sesim kaç zamandýr soðuk,
telleri kýrýlmýþ, konuþmaz bir daha.

Yalýnlýðýn, en canlý dönemindeyim.
Bir þeyler eksik bu sevda da.
Uykularým yarým, caným gibi týpký.
Ýþtahým kapalý,
ulaþýlamýyor.
Gözlerim boþ,
dostlarým eski.

Manik depresif ruh hallerinde gidip gelmekteyim.
Aslýnda gidip gelmemekti seçimim,
ama trajedi KralÝçesi olmak yolunda saðlam adýmlarla ilerlemekteyim.

Þiirim uzun, ölçüm serbest.
Acým belli, gideceðim yer tamam.
Öleceðim mekandan yer ayýrttým,
rezervasyonum saðlam adamdan.

Midemde garip bir sancý baþ gösterir.
Yanmanýn verdiði acý gibi biraz,
derinden gelip yüzeye çýkacak olan.
Ýllaki iz býrakacak,
nefes deliklerimi týkayacak kadar hatta.
Ve her gecenin sonu bir avuç Xanax.

Tenime mayýn tarlasý mesken tutmuþ,
dokunursan yanarsýn.
Dokunursan sancýn olurum.
Göðsüne otururum koca bir fil gibi,
felsefenin alasýný yaparým anlamazsýn. !

Tut ki mutluyum,
tut ki yýkýldým.

Aldýrma,
inkar et beni.

Çünkü kabul etmeli artýk,
Senin arkandan kurabilecek tek bir cümlem dahi kalmadý.

Belina ÖZBEK