Onlar huzurlarýnda tövbekar olmamý istiyorlar,
günahlarýmýn bedelini ödememi istiyorlar
ve bunu yaparsam
piþmanlýk yasasýndan yararlanacaðýmý söylüyorlar…


Annem kan çanaðý gözleriyle aðlýyor
ve korkuyla inliyor:
-     teslim ol yavrum, öldürürler!...

ölüm,
teslim olmakla direnmek arasýndaki mesafesizlik mi?
ölüm,
günahlarýmýn bedelini ödeyeceðim hapishane mi?


Ýyi ama, cesaretim neden kýrýlmakta?
Neden, düþ kýrýklýðý yaþamaktayým?
Düþ kýrýklýðým cesaretimin kýrýlmasýndan mý?
Tir tir titriyorum!
Cesaret olmasa da titremek ayýp deðil mi?
Utanmalýyým!

Özgürlük ormanýn derinlerinde
düþlerde saklý…
Suskunluðun
ve karanlýk korkunçsuzluðun
ormanlarýnda
arzuladýðým þeyi görüyorum düþlerimde
ve benim olanýn bana geleceðini biliyorum
yaþý yirmi memed yüreðim
hýrsýz otlarýna dolanýyor
ve çýkarýp atýyorum yüreðimi
ve yerine bir hýrsýz otu dikeniyle seni çakýyorum
ve bu buluþmanýn doðurduðu mükemmel kararlarý alýyorum
duygularýmýn çýkýþ mekaný Tanrým,
huzurunda
hemen buluyorum özgürlüðü
ve hemen tanýyorum,
bu yapýlan dua
ve duamýn tutmasý…
Gidilecek yol,
yeniden kurulacak hayat
ve yaþanacak özgürlük
karþýlýðýnda vazgeçiyorum direniþten,
ellerimle tutuyorum,
ve yüreklerine taþýmalarý için
ellerine veriyorum…


─ ateþ etmeyin! teslim oluyorum!

Siliyorum bütün günahlarýmý
ve geçmiþimi affediyorum
Tanrý’ya þimdiden þükrediyorum…
Bu hayatýmýn dönüm noktasý
biliyorum ki aklýma koyduðum þeyi yaþayacaðým
hiçbir yer ve þart engelleyemeyecek bunu,
dönüþün muhteþem olacak,

umut insan için hep vardýr
unutma mezarlýklar ölecek kadar
aptal olan insanlarla dolu…


en kötü þartlara sahip özgürlük,
en iyi ölümden daha cazip

...