Dudaklarýma darbe yaptýðým ýsýrýklar kadar sert þimdi vicdaným,
gözlerim kadar kara.
Annemin sütü kadar helal yaþattýklarým; yaþattýðýma.

Aklýn varsa git, aklýn varsa yaklaþma bana.
Ellerim kan, ellerim leþ.
Tutarsam o beyaz teninden seni,
yakalarsam dudaðýnýn bir kývrýmýndan;

kirletmeden býrakmam.

Gelme sevgilim.
Duygusal bir intiharýn eþiðindeyim.
Hiç saklamadan yazýyorum her þeyi.
Bak caným yanýyor, anlýyor musun beni?
Ve ben yandýkça katlýyorum ateþimi.
Ýntikam oluyor sonra, sarýyor geçmiþimi.

Gelme sevgilim,
intikama hedef alýyorum geçmiþimi !

Hani senin o eziyet dediðin var ya,
iþte ben onun alasýný yapýyorum kendime.
Sancým büyük,
kývranýþlarým kadar.

Kaybým var.

Cevabýný bildiðim sorular sormaktan hoþlanmasam da,
defalarca duymak istiyorum senden.
Sahi sevgilim, seviyor musun gerçekten beni?
Susmalý mý yani þimdi,
yoksa acým kadar konuþmalý mý?

Neyse sevgilim,
Sen cevap vermesende olur.
Çünkü gururun cevabýn kadar büyüktür bilirim.

Sadece anlat sevgilim,
konuþ bana.
Sana da acýmadýlar demi ?
Acýmazlar.
Bana da acýmadýlar.

Ki þimdi,
ben onlarý acýtmaya yemin etmiþken, gelme sevgilim.
Yýkým emrini verdi yüreðim,

çoktan.

Çünkü yýkmak güçtür,
güç yenmektir.

Yenersim onu, güçlü oluþumun bayraðýna dikersem
saç köklerime, belki bir gün senin kokun siner tenime.

Ama and içtim, yýkýlmadan yýkmak için sevgilim.

Belina Özbek