Kalbim ellerinin içinde hapis.
Açsan iflah olmaz artýk, sýksan atmaz.

Nefes almak zor,
midemi yakan gözyaþlarým var.
Bir deva yok, yine de bekler gönül.
Bu acý geçmez ama, alýþýlýr yaþamaya.

Ellerini tutar kalbimle yazarým adýný,
yüz yere.

Yüz kere okurum,
yüz satýrý senle baþlatýrým.

Okur musun bir kere?

Bin kere sevsem seni,
sever misin bir kere?

Ölüm gibi bu acýsýný çektiðim,
Aðzýmda cam kýrýklarý var,
konuþursam batar en derinlere.

Elimde can, elinde caným.
Sevilmediðini bilmek ne büyük bir acý böyle.

Yokluðun karanlýðýn kör düðümü,
Yokluðun zaman,
Yokluðun sabýr.
Alev gibi yakar beni.
Ýnce ve keskin.
Hatlarýný bildiðim bir kadýnýn aldatýlýþý gibi.
Biraz kandýrýlýþmýþ,
biraz kýrýk.

Her þeyin belli olduðu bir belirsizlik içindeyim þimdi.
Tekrar denedim ve tekrar gördüm.
Kader yazýldýðý gibi silinebiliyordu.
Geriye sadece bir hoþça'kalan býrakarak.

Oysa bilmezdin,
zamana baðlanmýþ en güzel yazma,
bizim aþkýmýzdý sevgilim.

Bak,
bu sana son nasihat.
Bu sana son dönüþ bileti,

eðer biraz aklýn varsa; ellerim hala temizken gelirsin.

Belina ÖZBEK