Geçenlerde okuduðum bir kitap sayfalarýnda zamanýn nasýl geçtiðini unutmuþum.Gecenin yarýsý olmuþ .Oturduðum evde cama kadar uzanan bir viþne aðacý var.Baharda çiçekleriyle ve meyvesiyle camýmýzýn önünden evimize merhaba diyen dallarýyla evimizin en tatlý misafiridir.Bazen camdan viþne aðacýna konan kuþlarý bazen de gecenin sessizliðini ve yoldaki ýssýzlýðý viþne aðacýnýn dallarý arasýndan seyrederdim.Yine kitabý kapattým , gayr-i ihtiyari camýn önüne gelmiþim.

Hayatta nadir yakaladýðýnýz tabiat harikalarýndan biri gözlerimin önündeydi.

Gece yarýsýný geçmiþ.Yollar ýssýz.

Sokak lambalarý donuk yanýyor.Ve iri iri kar yaðýyor.Her yer yaðan karla bembeyaz.

Zamanýn donduðunu hissediyorum.

Öyle güzel, öyle güzel ki;gördüðüm güzellik karþýsýnda þaþkýným. Bir müddet sessiz seyrediyorum.Sonra bu güzelliði paylaþmak için eþimi arýyorum.Heyacanla arkadaþlarýmý arýyorum.Setretmeye devam ediyorum.

Karýn yaðýþýnýn beni nerelere götürdüðünü anlatamam.Anýlar, duygular...Karda yürümek...Kar tanelerinin avucunuza düþtüðünü seyretmek.

Sonra tam da o sýrada genç bir çift benim onlarý gördüðümden habersiz elele tutuþmuþ yürüyorlardý .Karlarýn arasýnda ve arkalarýnda ayak izleri býrakarak.

Onlarýn yerinde olmayý çok isterdim.