Umutsuzluk aslýnda beceriksizliðin bir neticesidir..Yada bir çok þeyin olabilir..Bencilliðin,deðersizliðin,güçsüzlüðün ..menfi olan ne varsa iþte..
Kimbilir bellkide zoru aþmak yerine dahada zorlaþtýrmamýzýn,yada karmaþýklýða karmaþýklýk katmanýn neticesidir..
Bazen en sevdiðimizi bu karmaþýklýklara yenilmenin sonucunda kurban verebiliriz bile..
En tanýdýðýn insan aslýnda ,en tanýyamadýðýn insana..En sevildiðin an ,sevilmediðin ana..
Hatta güldüðün her an, aðlamak ile geçen anlara ..
En üzücü olanýda beraberliðin ,o mutluluk hazzýnýn ,býkkýnlýða dönüþmesi..
Dünyanýn tersine dönmesi böyle bir þey yada olayýn ta kendisi..
Geleceðimiz olmamýþsa,yoksa;ozaman sadece geçmiþe hizmet eden ameleyiz..
Ve yaptýðýmýz sadece ama sadece sürekli tarih yazmak..
Neticesizliðin sorumlusu bizlersek,bu duruma ne –canýmýz saðolsun ,nede saðlýk olsun denilebilir..Denilecek bir þey yok..
Tarihin hiçbir zaman geleceði olmayacaksa,eli baþýnda sürekli kýrgýnlýklarýyla meþgul,buruk bir insan yerine;bugünü iyi,güzel,saygýlý,olmasý gerektiði gibi sevgiye en layýk þekliyle hatýrlanacak bir insan býrakmak en erdemli olanýdýr..Yazýkki zaman oluyor erdemlilik,sadece kiþinin kendisi için bir maharet,bir cevher..Kýymeti bilinmediðinde maharet bir bakmýþsýn,külfet,eziyet durumuna düþecek kadar aþaðýlanmýþ ve ayaklar altýnda..Yinede gerçek deðiþmez..Erdemli kiþilerin herzaman iyi bir hikayeleri vardýr anlatacak…