Havanýn pusu ve nemliliði, balýklarý da bunaltmýþ olmalý ki, ballý ekmeðe bayýlýrlar, ona bile gelmiyorlar. Sanki, hepsi sözleþmiþ gibi, bir toplantýya filan gitmiþler de orada, soðuk limonatalarýný içip, ayak ayak üstüne atmýþ, birbirleri ile, denizin kirliliði hakkýnda, konuþup dertleþiyorlar. Ben bunlarý düþünürken, iskelenin, denizin tuzundan erimiþ basamaklarý çatýrdamaya baþladý. Bu saatte alýþýldýk bir durum deðildi. O kadar erken kalkardým ki, o yüzden pek arkadaþlýk eden olmazdý. Kýyametten sonra, sadece genç bir balýkçý, her gün huyu deðiþen bir deniz, canlarý istediklerinde yakalanmalarýna izin veren balýklar.
Gelen þýk bey, özenle, olta takým çantasýný, soluk yeþil, üzerindeki banka reklamý çoktan silinmiþ , arkalýðý yarým kalmýþ bankýn üzerinde açtý. Hemen oltayý monte etmeye baþladý. Çok pahalý olduðunu tahmin ettiðim bu olta, güneþin buluttan projeksiyon gibi yaydýðý ýþýnlarla karþýlaþýnca, pýrýl pýrýl parlýyordu, bir þövalye kýlýcý gibi.
-Vay be dedim kendi kendime, len var mýsýn oltaya tav olsun balýklar.
Güneþ, puslu halinden kurtulmuþ, artýk nem iyice, gizli bir düþman gibi tenimi iþgal etmeye baþlamýþtý. Tuz, bileðimdeki taze kesiði acýtýyor, onu hatýrlamama sebep oluyordu. Bunca eziyeti çekmemin bir anlamý olmalýydý. Burada balýk tutuyordum ya evde. Unutulmuþluðun, boþ vermiþliðin verdiði acýyý ne unutturuyordu bana bileðimdeki kesikler mi ? Düzgün yolda giderken, aksý kaymýþ araba gibiydim. Balýk tutma dýþýnda, hiçbir þeyi bunlarý düþünmeden yapmýyordum. Ama balýklarý tutarken, aðýzlarýndan demir çengeli çýkarýrken, babamýn ameliyatlarda gösterdiði özeni gösteriyor, acýtmamaya dikkat ediyordum. Ve onlarý, asla çýkamayacaklarý , üstü kesilmiþ su dolu, plastik bidonun içine atarken hiçbir þey düþünmüyordum, onlarýn biten hayatlarý dýþýnda. Ýçeri týkýldýklarýnda, bir süre kurtulduklarýný düþünürler, azalan oksijen ve deðiþmeyen görüntü onlara her beþ saniyede bir yakalandýklarýný hatýrlatýr.
Sanki, dalganýn sesi ile annemin o eþsiz sesi geldi kulaðýma.
-Portakal suyunu sakýn içmeyi unutma, derken, her sabah deðiþtirdiði kelime, sadece suyun öncesindeki meyvenin adýdýr. Anlaþýlacaðý üzere sabah kahvaltýlarým eksiksizdir.
-Gözünü seveyim oðlum arabayý mutlaka emniyet kemeri ile kullan. Ceza ödemeyi bir yana býrak sana bir þey olacak diye korkuyorum… diyerek babam ehemmiyetli bir baba olduðunun bilincindedir.
Annem ve babam sadece hastanenin deðil, birbirlerinin de nöbetlerini tutarlar. Asla birinin evde olduðu bir zaman, diðeri evde yoktur. Bunu, yaþým gereði, o zaman birinin, benim yanýmda kalmasý gerekir diye deðerlendirirken, yaþým ilerledikçe aslýnda beraber olmalarýnýn, olmamalarýndan, daha çekilmez olduðunu anlayabilecek kadar iyi tanýyordum onlarý. Asla, önümde tartýþmazlardý. Bir kere bile, birbirlerine saygýsýzca davrandýklarýný görmedim. Ama sevgiyle baktýklarýný da. Hep, yakaladýðým, balýklar gibi bakýyorlardý birbirlerine.
Oltam sallanmaya baþladý. Güzel, beyaz kasketli, parlak oltalý bey, gözünü hafifçe kaydýrmýþtý, benim tarafa, kafasýný çevirmeden. Oltada, gümüþ rengi istavrit, saða sola çevirirken bedenini, parlak olta, ýþýðý adamýn gözlerinin içine sokuyordu.
-     Marifet oltada deðil, balýkçýda diye.