Zorla gülümsemeyeceksin bundan böyle,
O maskeleri takmayacaksýn bir daha,
Söylemeyeceksin o yalanlarý,
Uymayacaksýn o alçaklara.
Dünya deðiþse de sen deðiþmeyeceksin.
Kendin olarak kalacaksýn hayatta,
Baþkalarýna benzemeyi düþündüðün anda,
Yok edeceksin o düþüncelerini.
Gerekirse savaþ açacaksýn onlara.
Yeþil olduðu için sevmeyeceksin aðacý,
Karþýlýk beklercesine bakmayacaksýn.
Görmeyeceksin bir daha o ahmaklarý,
Bakmayacaksýn yüzlerine mecburiyetten,
Duymayacaksýn o iðrenç çýðlýklarýný bir daha,
Sevmeyeceksin bir daha öylesini…
Gerekirse boþ býrakacaksýn kalbini.
Ama asla zorlayamayacaksýn yüreðini,
Girmeyeceksin o karanlýða bir daha,
Kaybetmeyeceksin kimliðini,
Aydýnlýkla barýþacaksýn bundan sonra,
Asla dönmeyeceksin geçmiþine,
Çözüp tekrar ezberlemeyeceksin o ipleri.
Sýkýca baðlayýp býrakacaksýn öylece…

01/11/2011