“Ulusal egemenlik öyle bir iþtir ki, onun karþýsýnda zincirler erir, taç ve tahtlar yanar, yok olur. Uluslarýn tutsaklýðý üzerine kurulmuþ kurumlar her yanda yýkýlmak zorundadýrlar.” Mustafa Kemal Atatürk

2023 senesini güzel hayal etmek istiyorum...
Tüm yaþanmýþlarýn unutulmasýný, -yanmýþ topraðýn yeniden kendini bulmasý- gibi, -nadastan sonrasý verimine hazýr bir tarla - gibi düþlüyorum yurdumu...
Þurasý bir gerçektir ki, 1923 senesi ve sonrasýnda da yurdumuzu iþgal etmiþ Haçlýlarýn, -kana susamýþ iþtahlarýný- bastýrmak imkânsýzdýr. Tarihin her sayfasýnda benzer kareleri görmekteyiz. Mustafa Kemal Atatürk, halký ile direnip, savaþmýþ; can ve mal kaybý yaþamýþ ülkemin yangýnlarýný söndürmüþ, küllerinden yeniden bir Türk Ulusunu Diriltmiþtir. Ayrýca BÝR TÜRK’ÜN uluslar arasý, dik, onurlu duruþunu da kazandýrmýþ olup, Türk Kimliðini kazandýrmýþtýr. O yüce kiþiliðin iç, dýþ siyasetini 1923 sonrasýnda da tüm dünya ülkeleri hayranlýkla izlemiþ örnek almýþlardýr.
Cumhuriyetimizi kabul eden ilk ülke Fransa olmuþtur. Ben bundan yola çýkarak anýmsadýðým üç tarihi kiþiliðin ülkem ve Türk Halký hakkýndaki söylemlerini bir kez daha anýmsatmakta yarar görmekteyim.

Bu isimler; Fransa Ýmparatoru Napoleon Bonoparte, Pierre Loti ve Alphonse de Lamartine’dir.

Napoleon'un, "Türkler öldürülebilir ama yenilgiye uðratýlamazlar." sözleri hayalimi daha çok beslenmesine neden oluyor. Ve bu sözlerin izleðinde yine Çanakkale’ye koþuyor yüreðim.

1833 yýllarýnda yurdumuzu ziyaret etmiþ, ayný zamanda bir “Türk dostu” olan yazar, Türk tarihi ve Türkiye izlenimlerini Doðuya Seyahat, Doðuya Yeni Seyahat, Türkiye Tarihi ve sekiz ciltlik yazmýþ olduðu “Osmanlý Tarihi” kitaplarýyla tanýdýðýmýz, -Fransýz düþünür, þair ve yazar -Lamartin’in ; “…Türklerin yurdu efendiler, kahramanlar, þehitler diyarýdýr. Böyle bir milletin düþmaný olmak, bence insanlýðýn düþmaný olmaktan farksýzdýr.”

Ünlü yazarýn hakkýmýzda haykýrdýðý bu soylu sözleri; akýlýmý bir sarmaþýk gibi sarýlýp, kuþatýyor; boþalan mutsuzluk bataryamý enerjiyle dolduruyor.
Ülkemizde Cumhuriyet öncesi ve sonrasý gözlem yapma þansý olan Fransýz roman yazarý Pierre Loti, “…Türk soylularýn soylusudur. Yapma olmayan, gösteriþi olmayan bu pek yüksek soyluluk ona doðanýn armaðanýdýr.”
Duygusal, ülkeme hayran Fransýz Þairinin hakkýmýzdaki sözlerini düþünmeden edemiyor insan. Acaba þair yüreði bu düþüncesini hangi ortamda, kimlere içtenlikle söylemiþti?

Ýþte tam burada düþüncelerimi sorular bölüyor:
Mademki Türkler ve Türkiye; emperyalistler tarafýndan –barbar, vahþi ve ilkel- olarak, Ruslar tarafýndan da –hasta adam- sýfatlandýrýlýyor, o halde neden aydýn, hümanist, barýþçýl, dünyaca tanýnmýþ þair ve yazar, biricik kýzýnýn ölümünden sonra -huzur bulmak- için ülkemize geliyor ve Abdülmecid’den ikamet etmek için izin rica edip, ülkemizde Marmara ve Ege Bölgesinde yerleþmek istiyordu?

Ülkemize ilk kez 1876 senesinde gelen Pierre Loti, yurdumuza ve Türk insanýný yakýndan tanýyýnca hayran olan, Türkçe konuþmayý öðrendikten sonra Türkçe-mize hayran kalan, Kurtuluþ Savaþýnda yazýlarýyla hep Türkiye’yi ve Mustafa Kemal’i destekleyen, barýþçý ve insancýl duruþuyla kendisini sevdirmiþ, -kim haklý kim haksýz- bilincinde olan, müthiþ bir gözlem ruhu oldukça kuvvetli bir insandý.
Ýçimden haykýrmak geliyor: “Yuh, yani bir Fransýz gibi de mi olamayacaðýz!” diye…

2023 yýlýnda inanýyorum ki; Cumhuriyetimizin 100. yýlýný onurlu duruþumuzu koruyan NE MUTLU TÜRKÜM DÝYENE sözlerini TÜR HALKI olarak haykýracaðýz ve kutlayacaðýz.
Bu inancýmý yitirdiðim an yaþamadýðým gündür benim...
Hiçbir kötülük, hiç bir acý sonsuz olamaz.
Ne zaman umuduma kurþun sýkmaya çalýþan biriyle bu konularý konuþmaya kalkýþsam yüreðimi sýcacýk kuþatan, hezimete uðramýþ Ýngiliz Sir Juliet Corbert’in, tarihin o kanlý sayfalarýnda altýn harflerle ýþýyan sözlerini anýmsýyorum:

“Çanakkale’de baþarýlý olamadýk? Nasýl baþarýlý olurduk ki? Zaten Türkler yuvasýna girilmiþ aslanlarýn hiddetiyle cüret ve cesaret kahramanlýðý ile savaþýyorlardý. Böyle bir millet görmedim.”

Cesaretimi körükleyen bu sözlerden aldýðým enerjiyle daha çok direnç kazanýyorum. Ýþte bu anlarýmda damarlarýmdaki kanýn akýþý hýzlanýyor, ülkemin erozyona uðramýþ iç, dýþ siyasetiyle, -korku kültürü- virüsüyle aþýlanmýþ bu nedenle uykuya yatmýþ Türk halkýnýn, - uyanacaðýný ve yeniden ayaða kalkacaðýný- umuyorum.
Sol yanýmý acýtan düþüncelerimi de saf dýþý ediyor ve beni yaratan Tanrýma dua ediyorum:

“Tanrým ne olur, 2023 yýlýnda Cumhuriyetimizin 100. yýlýný
kutlayacaðýmýz o günü Türk Halkýna yaþat.” diye

Emine PÝÞÝREN/Edremit
29.03.2013