Bazen uykun kaçar kalkarsýn geri. Gözler kýsýk bir þekilde gözünü almasýn diye koridor ýþýðýný yakar raký bulmaya gidersin mutfaða...kanýn canýn çekmiþtir bir kere eh zordur artýk geri dönmek... Seri bir þekilde önce su sonra buz mantýðýyla rakýný doldurup yudumlamaya baþlar ve sorgularsýn kendini... Bakarsýn geçmiþine sadece birkaç aný ve birkaç aksiyon dýþýnda bir þey yoktur... Dert deðil der kýsýk müzik eþliðinde sorgulamaya devam edersin...

''Bunca insan gelip göç etti þu dünyada. Kafamdaki dertleri fazla takmamam gerek'' diye avutursun kendini... Belki de en doðrusudur... Malum piþmanlýðýn kimseye faydasý yok. Bu düþünceler rakýnýn beyin damarlarýna vurmasýyla iyice sersemleþir ve sen de iyice pasifleþirsin. Aklýna hemen sevdiðin gelir gecenin o köründe. Özellikle de ne yapýyordur diye. Ne yapacaktýr, uyuyordur ta ki sen onu '' seni çok seviyorum'' mesajýyla rahatsýz etmediðin sürece...Amma velakin etmiþsindir bir kere ama yine de dert deðil dediðim gibi... Bunca insan gelip göç etti ve bu Dünya'da kýsa da olsa baþkalarýnýn aklýnda iz býrakabiliyorsan ne mutlu sana.

Fazla uzatmadan direkt sonuca gelmek istiyorum. Malum okuyan bir millet deðiliz ve bu yazýyý bir kiþi bile okusa benim için kafidir. Bunu samimi söylüyorum çünkü asla liderlik, kariyer, para gibi deðerlerin peþinden koþmayýp buna raðmen birilerinin aklýnda kývýlcýmlar yaratmayý vizyon etmiþimdir. Neyse neyse... Sonuca gelecek olursam insanlar gelir,insanlar geçer sadece karakter ve yaptýklarýmýz kalýr bu dünyada. O yüzden kendin ol, sevdiðini üzme, ülkeni sev, taraf seçme, çözüm yarat ve asla yenilgiden korkma...