Bir kar tanesinin serüveni bu. Daha yeryüzünde bi damla suyken mi yazýlmýþ kaderi, yoksa kendi mi seçmiþ bu sýcak avuçlardaki yavaþ ve sancýlý bekleyiþi...
     Yaðmur damlasý olmak istemiþ aslýnda yeryüzüne her düþüþü aYrý bir heyecan olsun bi seferinde okyanusun ortasýna düþsün, bir diðerinde mavi gözlü bi çocuðun yanaðýna, sýcak günde bir kuþun gagasýna, nisan yaðmuRunda aþýklarýn ruhuna düþsün istemiþ...

     Ama kartanesinin doðduðu gün hava çok soðukmuþ. Ýlk kez yükselmiþ gökyüzüne, tekrar doðmak için ölmeyi beklerken birden her yer buz kesmiþ. Artýk düþmeye hazýr kendini býrakýp yeniden doðmaya giderken bir anda fýrtýna çýkmýþ. Rüzgar herkezi bi yana savururken kendine bakmýþ, o artýk bir kartanesiymiþ, çok erken yakalanmýþ kýþa daha tecrübesiz ve küçük kartanesi çok üþümüþ. Bunlarý düþünürken kendini gri soðuk bir þehrin caddelerinin birine düþerken bulmuþ. Yeniden yukarý çýkabilmek için sýcak bir yer ararken; caddenin ortasýnda bir adam ellerini cebinden çýkarýp göðe doðru açmýþ bizimki sýcacýk elin sahibi adama bakmýþ yüzü elleri gibi sýcacýkmýþ gülümsemesi bir sýðýnak gibi gözleri doðduðu okyanus kadar derinmiþ. E býrakývermiþ kendini sýcak avuçlara kartanesi. Adam kartanesine bakmýþ ona doðru eðilip bir kez dudaklarýna deðdirmiþ ve kapamýþ avcunu . Elini cebine tekrar sokmuþ ve yürümeye devam etmiþ.

      Rivayet odur ki oralarda o gri þehirde bi adam eli hala cebinde ve sýmsýký yumruk gezermiþ....