1

http://www.izedebiyat.com/yazi.asp?id=113277

2

http://www.izedebiyat.com/yazi.asp?id=113330

3

http://www.izedebiyat.com/yazi.asp?id=113409

4

ANT’IN ÖYKÜSÜ

/

KESÝK

‘Ve yýrtýlmýþ bir tül gibi, savrulup duruyor zaman.’ demiþ þair sevgilim. Sen bu satýrlarýn sana yazýldýðýndan bir haber, bahar yaðmurunun tenine dokunuþundan hazlar almaya devam ediyorsun ve ben, senin yüzünün her kývrýmýný ezberlemiþ olmamýn sancýlarýný yaþýyorum gecelerimde. Bana ait olmamanýn kesiklerini taþýyorum bedenimde. Kesiklerin sancýlarýný hissediyorum. Her gecenin, sabaha nasýl ulaþtýðýna þahit olurken, yanýmda benimle olmayýþýnýn üzerimde yarattýðý yýkýmý, aðýr çekimde tekrar tekrar seyrediyorum, her gece. Ve bu yýkýlýþlardan bezsem bile, senden vazgeçmek fikri aðýr geliyor. Buyum ben, içimde yaþattýðým bir aðrý ile, ömrünü tüketen insanlardaným. Ne zamanýn savruluþuna, ne ömrümün tükeniþine sesim çýkmýyor. Varsa yoksa sen, varsa yoksa hayalin. Bitmek bilmeyen bir yolculuða çýkmýþ gibi, yolun tozu topraðýný içime doldura doldura sürünerek devam ediyorum. Bu sürünüþlerim ve bedbahtlýðýmdan bir haberdarlýðýný görerek, bunu yaþayarak.

Bana bir dosya kaðýt ve bir daktilo verdiler sevgilim. En güzel hikayeni, öykünü yaz dediler. Ben onlara kendi öykümü, içinde sen olan ve bir masal tadýnda yaþadýðým öykümü anlatmayacaðým. Ben onlara gerçeði, bu masalýn acý sonunu yazacaðým. Çünkü gerçeðe dönmemin ve bu çýkmazdan kurtulmamýn tek yolu bu. Ben masallarýn mutlu sonla bittiðine inanmýyorum, seninle her sohbetimizde, senin bana onu anlatýþlarýnda hep söylemiþtim bunu sana. Çünkü dünya, mutluluðun sürekli olabileceði bir yer deðil. Kesinlikle deðil. Bu yüzden seninle çok az da olsa geçirebildiðimiz güzel anlarýmýzýn tadýný hatýrladýkça çýkarmaya çalýþýyorum. Tenini, dudaklarýný, vücudunun tüm kývrýmlarýný, ezberimdeki tüm hallerini ve tadýný anýmsadýkça, mutsuzluðum içinde kendime bahar neþeli bir bahçe hazýrlýyorum. O bahçede soluklanýyor, sonra sensizliði yeniden keþfedip canýmý yakmaya devam ediyorum.

Ben seninle bir gün mutlu olabileceðimize o kadar çok inanmýþtým ki, bu hallerimi gördükçe, ne kadar saf olduðumu anlayabiliyorum. Ben, sana sadece aþýk olmaktan baþka suçu olmayan ben yersiz suçlamalarýný sana bir kere bile açýklayamadým, bu fýrsatý vermedin bana. Bu yüzden üzülüyorum, ama en çok senin bana sýrt çevirmiþ olmana üzülüyorum. Yoksun, bunu net bir þekilde görüyorum. Hissediyorum yokluðunu içimde. Ve günleri saymaktan, yokluðunun günlerini saymaktan baþka çarem kalmýyor. Zaman ne çabuk akýyor deðil mi sevgilim? Yokluðun ne kadar da büyümüþ, ne kadar da uzamýþ sensizlik kollarýmda. Ah, böyle mi olmalýydý, seni ilk gördüðüm gün böyle mi yaþayacaðýmý düþünmüþtüm seni? Ne çok hayal kurmuþtum seninle, böyle mi neticelenecekti her þey? Kaybettiðim tüm varlýðýma raðmen seni ellerimde tutamamýþ olmamý ne açýklayabilir ki? Neden beni sevemedin, onda olup da bende olmayan ne vardý ki?

Ýþte böyleyim ben sevgilim, cevabýný bildiðim ve çoðunun saçmalýðýný fark ettiðim bir dünya soruyla dolduruyorum tüm gecemi. Ýçiyorum, çok içiyorum. Kendimden geçiyorum ve kendimden geçtiðim gecelerde nerede uyandýðýmý bilmeyecek kadar insanlara güveniyorum. Ýnsanlar bana acýyor mu? Acýrlar tabii. Bir sevi uðruna, ömrümü terk edeceðim. Kim bilir ne düþünecekler ardýmdan. Ýyi çocuktu da varlýðýný bir kýz uðruna terk etmesi salaklýktan baþka bir þey deðildi diyecekler. Anlamayacaklar beni. Sensiz zaten yaþamadýðýmý fark etmediler hiç. Sensiz bu dünyanýn bir manasý olmadýðýný anlamamýþlardý hiç. Bu yüzden onlara ve sana, en çok sana ciddiyetimi kanýtlayacaðým. Beni anlayacaðýnýzý umuyorum. Anlamazsanýz bile deðiþecek bir þey olmayacak zaten. Ben inandýðýmý yaþamýþ ve inandýðýmý hissetmiþ ve o þekilde sonumu kendim belirlemiþ olacaðým.

Kim bilir, biz zaten yoktuk da, bir kiþinin kafasýnda kurulmuþ bir hayalden ibarettik. Bize kendisinin yaþadýðý ya da yaþadýðýný düþündüðü acýlarý çektirdi, çektirmekle kalmadý sonumuzu da kendi düþünceleriyle oluþturdu. Þimdi bir kenarda oturuyor ve benim ve bizim ve insanlýðýn sonuna yaklaþmasýný, koþmasýný seyrediyor. Ben üzerime sinmiþ sensizliði çýkartýyorum sevgilim. Üzerimden sensizliði çýkartýyor bizi yazan o adam. Bir sabah uyandýrýyor beni. Hiçbir þey olamamýþ gibi kalkýyorum. Tüm odaya, her þeye ayný anda bakýyorum. Daðýnýklýk rahatsýz ediyor beni. Yavaþ harekelerle yataktan çýkýp, mükemmel bir düzene ulaþmak için toparlýyorum her yeri. Kitaplarý diziyorum. Yerde saçma sapan bir þekilde duran eþyalarý, elbiseleri toparlýyorum. Çekmecelere ve dolaplara yerleþtiriyorum onlarý. Yataðýmý düzeltiyorum. Masanýn üzerinde duran ve artýk lekeleri kendisiyle bütünleþmiþ olan tabaklarý ve bardaklarý ve kaþýk ve çatallarý toplayýp mutfaða taþýyorum. Onlarý çarçabuk bir þekilde, kendime þaþarak yýkýyorum. Girmiþken mutfaðý adam ediyorum. Çöpü kapýya býrakýyorum. Kendime bir çay koyup, süpürgeyi çalýþtýrýyorum. Yerleri süpürüyorum. Süpürmekle yetinmeyip bir de üstünkörü siliyorum. Tüm bunlarý yaptýktan sonra, odaya geçip koltuðuma oturuyorum, çayla beraber bir sigara yakýyorum. Sigarayý içime çekip, fotoðrafýna bakýyorum. Kalkýyorum, fotoðrafýný yerinden alýyorum. Tekrar yerime oturup dizime fotoðrafýný koyuyorum. Bir süre baktýktan sonra, fotoðrafý elime alýp sigaramla tam kalbinin ortasýna basýyorum, kocaman bir delik açýyorum. Ve olmasý gerektiði þekli aldýðý için buruk bir tebessüm takýnýyorum. Karþýmdaki aynaya düþen tebessümü seyrederken sakallarýmýn uzadýðýný fark ediyorum. Sigarayý söndürüp, banyoya gidiyorum. Yüzümü güzelce köpürtüp, yavaþ yavaþ jiletle kazýyorum. Titreyen ellerimle birkaç yeri kesiyorum. Beyaza kýzýl bulaþýyor. Sinirlenmiyorum. Kazýmaya devam ediyorum yüzümü. Güzelce durulayýp, temiz, tertemiz yüzüme bakýyorum. Saçlarýmý ýslatýp þekil vermeye çalýþýyorum. Olmuyor, o eski halimi görmüyorum gözlerimde. Caným sýkýlýyor. Olduðum yere çöküyorum. Banyonun duvarýna sýrtýmý yaslayýp aðlamaya baþlýyorum. Sana küfrediyorum sevgilim. Hayata sövüyorum. Kendime sövüyorum. Söverken iki bileðime iki tek kesik atýyorum. Hayatýmý boþaltýyorum damarlarýmdan. Aðlýyorum. Beyaz zemine sinir bozucu bir kýzýllýk veriyorum. Kapatýyorum gözlerimi sýkýca, acýyý hissetmiyorum hiç, hýçkýrýklarýmý tutmuyorum ayný zamanda, omuzlarým titriyor. Hayatýmda ilk defa böyle huzurlu bir þekilde aðlýyorum. Aðladýkça iyi hissediyorum, aðladýkça her þeyden, dünyadan, insanlardan, yorgunluktan, býkkýnlýktan, hüzünden, mutsuzluktan, huzursuzluktan, kalabalýktan, yalnýzlýktan, yanlýþlýktan, seslerden, kokulardan, anýlardan, fotoðraflardan, isimlerden, cisimlerden, resimlerden, þarkýlardan, kitaplardan, þiirlerden, þairlerden, filmlerden, piyeslerden, bulutlardan, yaðmurlardan, denizlerden, mavilerden, grilerden, seçimlerden, vazgeçiþlerden, imreniþlerden, yok sayýlýþlardan, hiç olamayýþlardan, bazen bahsedilmekten, hiç düþünülmemekten, çok düþünmekten, hep düþünmekten, durmadan düþünmekten, bitmeden düþünmekten, daima düþünmekten, düþmekten, güzelce düþmekten, yerlice ve yersizce düþmekten, kaybetmekten, mükemmelce kaybetmekten, iyice kaybetmekten, esaslýca kaybetmekten ve bu hayattan, bu hayatýn tamamýndan, bu hayatýn lanet olasý hissettirdiði tüm duygulardan kurtuluyorum. Yavaþ yavaþ, bilinçli bir halde. Açýyorum gözlerimi, yerdeki kanýmla henüz kana bulanmamýþ zemine, ‘Benim dengemi siz bozdunuz!’ yazýyorum. Gerisin geriye oturup, gözlerimi son kez kapatýyorum. Hissetmiyorum artýk. Hiçbir þeyi.

Beni günler sonra meraktan çýldýran babam buluyor. Bir babanýn karþýlaþabileceði en kötü sahneyle karþýlýyorum onu. Yerlerde kurumuþ kaným, kokmuþ bedenim. Hiçbir þey, geriye býraktýðýnýz acýnýn büyüklüðünü temizlemeye yetmez. Hiçbir þey yetmiyor. Babam benim yüzümden erken ölüyor. Annem aklýný kaçýrýyor. Sen sevgilim, sen, bu olanlar seni hiç ýrgalamýyor. Sen yine ayný soðukluðunla, ayný umursamazlýðýnla, baharý tüketip, yazý içiyorsun. Sen sevgilim, sen, senin nazarýný hiçbir hüzün bulutu gölgeleyemiyor. Bakýþlarýndaki neþe, hüznü delip geçiyor. Sen yaþýyorsun, benim hayatýmý içip, kendi hayatýna katýyorsun. Bana bir hoþça kal bile demeyip, geceleri rahatça uyuyorsun. Aklýna bile gelmiyorum, ne kadar acý deðil mi? Aklýna bile düþmüyorum. Ne çok acý.

Benim sonum bu sevgilim. Benim kendi ellerimle yazdýðým ve herkese okutacaðým sonum bu. umarým bir gün sen de okursun ve o an çok geç de olsa farkýma varýrsýn ve ciddiyetime ve aþkýma inanýrsýn.

Seninle var olan,

Ant.