Kalbin inþirahý vardýr
Edep içinde nazar etmeye ram olmak için çýrpýnan nardýr
Ne vakit söz dile gelse, hissiyat teni titretse, gözler sessizce dökse ardýr
Yüreðinden akan ve hakkýn lütfuna ulaþan her umut, vuslata talip olan bir firkat-i sevdadýr

Ýnsan sevmeli, sevebilmeli
Sevdiði için yar demeden, yar olabilmeye ehil hale gelmeli
Halin her safhasýndan asabiyeti edebin aline teslim ederek, sabýrla nefeslenmeli
Hareket ve kuvvetin sahibi için asla þek içinde niyeti heva etmemeli, Rab nazargah olan kalbi hakkýyla sevmeli

Çoban niye dertli çalar kavalý
Tanbur titretir hisleri, ney ruhun hicran nefesi ve aþk sedasý
Korku cehilden nükseden kederdir, iman ve bilmek noktasýnda muhakemeye muhtaçtýr, yoksa ecel neyle ve kiminle vefalý
Hiçbir sevda unutulmaz, unutulmaya maruz býrakýlamaz, kalbin firkati, aklýn nezaketi ve edebin gerekçesi adeta hüzün nidasý

Kimseye bir þey söyleyemem
Haddimi bilmek en hassas olduðum vasfýmdýr, handanlýðý sevmem
Kör kuyularýn bir derdi var, vurgun yiyen gönlün bir hikayesi en ibretli ve suhuletli bir nazar gülemem
Her nefesin derd-i cefasý hikmete talip olan furkandýr, gözyaþlarý asla yadsýnýlmayacak kadar kýymetli ruh-i vasýftýr

Mustafa CÝLASUN