Ne yaptýðýný sormuþtum... Ne yapmýþtýn da, büyümüþtü bu aþk bu kadar.
Düþündüm....
Fiziksel eksikliðine gönlümün gösterdiði bir tepki mi diye?
Sana duyduðum özlem mi yoksa?
Yada aþk iþte büyüyor, anlam arama mý diyeceksin!
Bunlarýn hiçbiri deðil.
Etrafýna bak. Ýnsanlarýn gözlerine.
Gerçeklerin saklanamadýðý yere...
Gözlere...

''Gözler kalbin aynasýdýr, yalan nedir bilmez onlar.'' diyordu eski bir þarký hatýrlarmýsýn?
Aynen öyle. O yüzden; bak etrafýndaki gözlere.
Gözler ruhun aynasýdýr.
Baktýðýn hiçbir gözde ruh bulamayacaksýn.
Kayýp ruhlar alemidir çünkü bu dünya.
Kaybettikçe kazandýðýný sandýðýn bir hayat barýndýrýr çünkü içinde.
Kazandýðýný sandýkça kaybettiðin ruhun olur bu alemde.
Aþk, bu alemde ruhunu kaybettirmeyecek tek olgundur.
Onu da bulan çok azdýr bu dünyada.
Hadi çekinme bak etrafýndaki bütün gözlere.
Bak bakalým, ruh bulabilecekmisin hiçbir gözde.

Sonra gel bak benim gözlerime.
Ruhunu bulacaksýn.

Hayatýmda olmayabilirsin, konuþmuyor olabiliriz, sesini duymuyor olabilirim, ellerini tutamýyor olabilirim, gözlerine doyumsuz bakamýyor da olabilirim.
Ama bunlarýn hiç biri seni hissetmeme engel deðil, sevmeme de...
Aynalar var. Hayatýmda yoksan aynada baktýðým gözlerdesin.
Benim tek eksiðim, gözlerindeki ruhumdan uzak kalmam. Týpký senin gözlerimdeki ruhundan uzak kalman gibi...

Ruhun kayýp deðil bu alemde. Sadece uzak bedenine.

Ýþte baþtaki sorumun cevabý bu.
Ruhum sende.
Ruhun bende.
Çok büyük bu aþk.
Ve büyümeye devam etmekte.