HASBÝHAL-Ý AÞK

Hani senin bana geldiðin geceyi hatýrlarsýn, gök yüzü kapkaraydý ve bir damla yaðmur vermiyordu bulutlar. Kara günler getiriyordu sabahlarým.Yorgundum, býkkýn ve çýðrýndan çýkmýþ bir yalnýzlýk vardý yanýmda.

O gece derin yalnýzlýðýmý delen bir sesle irkildim.Bu ses benzersiz fakat tanýdýk bir sesti,kapýyý çalýþýnda,derinden týkýrdatýþýnda bir baþkalýk vardý, sezmiþtim gelen eski bir tanýdýktý. Hani kalû belâdan gelen bir tanýþýklýk,irkilirken bu yaban tanýþýklýktan, seyriyen ayaklarýmla kapýya ilerledim ve sen duruyordun karþýmda. O yorgun hani o dargýn halinle karþýmdaydýn. Seni tanýmakta güçlük çektiðimi düþündüðün için bana gücenmiþ bakýþlarýný hatýrlarým hâlâ, o alýngan bakýþlarýnla ayaklarýnýn altýna alýp ezmiþtin yüreðimi. Oysa ben en sessiz halinden bile tanýrým seni.

Geldiðin o gün bittiðim gündü benim,sana minnetten öte bir can borcum var þimdi,beni o dehliz karanlýklara salan fikrimi ve kalbimin sesini duymam için o halinle bana geliþini unutamam asla, her türlü minnete ve borca amenna dedirten cinstendi. Seninle o hasbihalimizde, bana anlattýklarýn var ya, gözlerimin içine içine bakýp, bak deðiþin;
‘Bana iyi bak, ben ki her insan kalbini ve aklýný yönetenim ve kýymeti en az bilinenim,insanlarýn hayatýnda heba olup gidenim yine de ayaktayým ve bak tüm yenilgilerimle birlikte tamam olacak tattayým.

Sen insan suçu, sen insan buhraný, sen insan azlýðý ve çokluðu,yaralarýnýn kabuklarýndan beslenen içinle, kavruk insan tohumu,bir kez yaktýlar seni diye bana bu küsmelerin nedir? Benim üzerime suç deyip saydýklarýný söyle, þu yaralý halimle gelmiþim kapýna, bu eþiðine düþmelerimin sence anlamý ne?

Beni yaralayýp kurusun diye bir kenara itenlerin hýncý var hep içimde. Beni böyle az ediþlerinin intikam özlemi var serimde. Beni iki paralýk ettiler diye, beni dirhem dirhem bitirdiler diye. Kursaðýma kum kursaðýma çakýl doldurdular da sesimi soluðumu kestiler diye,onlara kin baðlasam da,bekliyorum bak hâlâ damarlarýmda tükenmeyen bir sabýrla.
Sen iyi biliyorsun ki ben bunu hiçbir tarihte, hiçbir asýrda, hiçbir medeniyette, hiçbir kavimde hak etmedim. Bu hak etmeyiþlerime raðmen, usandým yeter demedim. Ýntikam çýðlýklarýndan ordular yolladýn üzerime,bak bu periþan yýrtýlmýþ hallerimin nedeni oldun! Kimliðime vurduðun yaftalarý almazsan üzerimden, sana intikam nedir ben öðreteceðim!

Hayýr hayýr,benim intikamým öyle kolay böyle yoz olmayacak bilesin,ben harimime soktuðumda insaný, beni böyle satacaðýný, sancýtacaðýný beni böyle yaralayacaðýný bile bile gel demiþim,niye? Bilirim bunu istemezsin, hatta bu söylediðimi laftan bile saymazsýn, çünkü sen bana karþý hürmet eden ve direnenlerin en delilerindensin! Delisin, çünkü bilirim ki bana en çok sahip olan da en az bulan da beni candan aziz bilende sensin,candan aziz bildiðine canan bir tarafa,can içre canlar feda edebilensin,bu yüzden sana geldim,kýymetimi bilenin kýymetlisiyim dedim de geldim! Bunu bile bile kolaya kaçtýn sen, faturasý yalnýzlýk dedin benimle konuþmayý benimle yârân olmayý reddettin.

Þimdi kalk ayaða, ve ilk ve son bir kez daha bak bana, gözlerime içimin içine bak, sana sakladýðým kimsenin seyreylemediði sadece sana has alemlerin eþiðinden geçireceðim seni. Ýzimi süreceðin bir bulut var gözlerinde, baktýðýn her yerde sana eþlik eden bir bulut,sana deðdikçe beni çoðaltan bir bulut, içinde benim gözlerimden akan bir nehir var senin taa yüreðinde.Senin var oluþun benim var oluþuma denk düþecek, bir dehliz olsa da alem geçeceðiz el ele,bir bebek hevesinde bir cennet sevdasýnda buluþacaðýz seninle var olan her yerde. Beraber göstereceðiz öðreteceðiz, bizi bilmeyenlerin canýna kan gibi sýzacaðýz birlikte.

Vatan olacaðýz seninle, bayrak olacaðýz, yar olacaðýz, can olacaðýz, kul olacaðýz demiþim, çekinmeden gözlerinin içine girmiþim,gösterdiðin yere yerleþmiþim,ben ki kimseden izin istemeyenim,sana izin ver demiþim. Ben ki sana tüm bunlarý anlatmýþtým,ve ben anlattýklarýmý kulaðýna sýr diye baðýþlamýþým.Bu muydu sana verdiðimin bana gelecek bedeli, yani bana küsmelerin yani beni yok etmelerin, ben ki en asil bilinenleri kendime köpek etmiþim, ki bilesin sen deðil iki cihan olsa baþýma çöken, elimin tersiyle iten yerle bir edenim,senden mi çekinip yerineceðim’ demiþtin;

Ben iþte o günden bu yana karþýnda durup titreyen ruhumla, seni bana yollayanýn af makamýna gönderdiðim dualarýmla ayaktayým. Yüreðimde damýtýp kutsalým edeceðim seni diye söz vermiþim sana. Söz ki yayýndan çýkmýþ ok gibidir. O söz ki ‘sen’dir. Bildim ki niþangahýn da ‘ben’dir. Dönüp dolanýp geleceðim yer senin eteðindir. Yerin ki kalp otaðýmýn merkezidir. Dilin ki tüm lehçeleri alt üst edendir. Dilsizi söylegân kýlan senin dilindir. Tüm kapýlarý kýrýp geçen senin ismindir. Duramaz senin önünde daðlar gibi olsa da melâl, esrik bir bakýþýnla bile her tahtý viran edersin. Bildim ki sana büyüklük olmazmýþ, büyüklük senin kanýndan gelen bir iksir. Ýksir ki damar damar deliliktir. Delilik ki tüm doðrularýn hesapsýz ve günahsýz merkezidir. Gayrý nedenlerim kalmadý sana, nasýllarýn derdindeyim…sana eðik bu baþ ile peþimdeyim.

Þimdi, önce kendi adýma, seni tüm saçmalýklarýna mazeret yapanlar,seni tüm rezilliklerine ortak edenler,senin kýymetini yeryüzünden silenler,seni sen olmaktan çýkartýp sadece iki cins arasýna sýkýþtýranlarýn inadýna, tüm utançlarýmýn huzurunda, seni her halimin içine katmaya ahd etmiþim.

Yazarken kalemime kuvvet, okurken içime bereket,bakarken gözlerime kudret, bakýþýmýn deðdiði her kareye sûkûnet,dudaðýmdan dökülen her kelimeye inanç,baþýma taç bildiðim her deðerime kutsalým,elimin deðdiði her nesneye hürmetimsin,sana dair ne varsa görmeyen gözlerden âlâ tutup seni, hakkýný vereceðim diye yeminime,yeminimin sýzlattýðý ciðerime, ciðerimde sancý diye sakladýðým býçaðýna,býçaðýnýn ucunda sallanan hayatýma,hayatýmýn iki dudaðýnda saklanan sýrrýna, sýrrýmýn beni alýp sana sarýp sarmalayýþlarýna…Kimliðime yapýþtýrdýðým yaftalara ve bu katlanýþlarýma,kaskatý kesiliþlerime bedel yine az kalýþlarýma,ne olursa olsun sana sýddýkýyyet makamýnda kalmaya,uðruna baþ koymaya yeminim var. Yaþadýðým ve tattýðým her þeyin üzerine senden bir kanat vermiþim, ki olmak için seni seçmiþim.

Ben seni,bana kul diyenin azametinde,benimle konuþan kuran dilinde, göðümde çýnlayan ezan sesinde, Medine’nin sokaklarýnda salýnan peygamberin siretinde ve suretinde,
ben seni,altýnda uyuduðum bayrakta,vatan dediðim bu toprakta,
ben seni,annemin koynunda, atamýn dað gibi duruþunda,
ben seni,rüzgarýn saçýma býraktýðý izde, gözlerime hapis olan mavide,
ben seni,içimde ki gayyalarýn ortasýnda,cennet heveslerim de,
ben seni,kalemime akan kelimelerde, okuduðum kitaplarda,
ben seni,kurduðum ve gördüðüm her rüyada,
ben seni,yar dediðimin koynunda,doðmamýþ bebeðimin uykusunda,
ben seni,bildiðim tüm yollarýn sonunda ve baþýnda, dað da ve taþta, iç ve dýþta,
ben seni,korkularýmda, kaygýlarýmda,öfkelerimde,seviþlerimde, bildiðim ve bilmediðim her halimle, içimin haritasý bellemiþ senin varlýðýnda kendimi bilmiþ seyretmiþim,sen baþýma taç olansýn.

Sinemde ki et parçasý bu balçýk seninle hayata erendir. Sözün üzerine söz demedim, sen konuþunca ben kelimelerime sus emri verdim. Yüreðime arþ emri verensin, kudretine hayran olduðum, avaz avaz baðýran sesine ve sessizliðine ben senin her haline vurgunum.

Ey gönlümü gönlünden alýp süzdüðüm. Ey kahrýný ve hasretini gecelerimin göðsünden emzirip büyüttüðüm. Ey her gece tenimi ateþler içinde masmavi bir denizden yürüttüðüm. Ey alnýmý dayayýp eþiðine yüz sürdüðüm. Ya hep ya hiçsin diyen efsaneler ardýndan koþup kafdaðýna sürgün olduðum. Direnip dayanýþlarýmla yorgunluklarýmý yorduðum. Senden gayrý olur mu bu yürek, EY ÞÝDDET-Ý MUHABBET, sen ki nazar-ý kalb-imin kýblegâhýsýn, mübde-i alem niþanýsýn. Cümle alem dursun beride, tek sen üstüme yürü de, seyreylesin yeryüzü ve arþ-ý âlâ, nasýl boyun bükülürmüþ ‘AÞK’a, yeminim olsun ki sana, nazarýn bana her dokunuþunda bir deðil, hesapsýz can sunacaðým sana…


7-29 ADANA
Tih Çölü’nde gecelerden bir gece…
EBRU OLUR