Katran karasý, gecede, iki yýldýz odamý aydýnlatan zifir rengi gözlerin….
Çivi çiviyi söker diye boþa söylememiþ annem….
Gece
ve gözlerin…..
Kayboldum karanlýklarýn içinde, gecede mi yoksa gözlerinde mi bu yitip gitmiþlik farkedemedim.
Aslýna bakarsan farketmeyide istemedim belki
Kimbilir?
Ýstedim mi yoksa?
Bilmiyorum.
Cevabýný bilmediðim sorular sorma bana bu gece.
Bu gece bildiðim tek þey, gözlerin ve gece gibi bilinmezliklerini de sevdiðim.
Her gece gibi.
Geceye, gözlerine ve bilinmezliklere eþit seviþme
denklemlerinde
bölünüp, çarpýlýp çoðalayým bedeninde.
Içinde ;
Hiçlik, sonsuzluk olarak bir nokta olayým
Razýýyým her gece çözülmek uðruna,
zifir rengi gözlerinin bebeðinde bulunamayan " Y " olarak kalayým