Heyecanlýsýn, farkýndayým.
Henüz bir þey bilmesem de hissedebiliyorum,
Bana dokundukça ellerin,
Kalp atýþlarýnýn hýzlandýðýný duyuyorum.
Duyuyorum ama sana sesimi duyuramýyorum.
Henüz konuþmayý bilmiyorum ama,
Bilsem de sesimi duyuramam sana
Karnýndaki bu sývýnýn içinde
Sana “beni doðurma” diye baðýrsam da,
Duymazsýn beni…
Senin dilini anlamadýðým gibi
Sen de benim dilimi anlamazsýn.
Beni kucaðýna alacaðýn günün rüyasýndasýn.
Oysa ben korkuyorum.
Dünyaya gelmekten korkuyor da
Korkumdan titriyorum.
Karnýnda kývranýp duruyorum.
Ama sen sanki ben doðmak istiyormuþum gibi
Doðumumun yaklaþtýðýna yoruyorsun bunu.
Ama ben doðmak istemiyorum anne,
Dahasý sana da kimseye de,
Anne demek istemiyorum.
Çünkü insan olmak istemiyorum.
Doðunca ne geçecek elime,
Ufalanacak hayallerden baþka,
Asla tam olarak gerçekleþmeyecek planlardan baþka
Henüz adým konmasa da
Adým gibi biliyorum,
Hüsranýndan öte ulaþamayacaðým hiç aþka.
Sevip sevilsem de bir gün bitecek hepsi
Çünkü sevgi bile yetmiyor çoðu zaman
Dünyaya acý çekecek biri daha getirmekten baþka bir þeye
Böylece acýlarýmýzý birbirine ekliyoruz.
Yüzyýllar boyunca insanlýða ayný acýlarý yaþatýyoruz.
Hem de paylaþýp azaltmadan
Çoðu zaman katlayarak dünyayý çilemizle dolduruyoruz.
Çünkü hepimiz yalnýzýz ve ayný acýlarý çekmekle bile
Birbirimizle bað kuramýyoruz.
Doðduktan bir sene sonra ailemizin yaktýðý
Sonra her yýl sayýsýnýn giderek arttýðý
Ailemizin ve eþimizin dostumuzun pastamýza diktiði mumlar gibi
Geçen yýllar giderek eritecek beni ve bizi
Belki de o mumlarý üflerken yanýmdakilerin hepsi
Hayatý boyunca bana dair tek bir dilek tutmamýþ olacak
Ben ise o mumlarý üfleyerek,
Hayal kýrýklýðýna dönüþecek bir dilek daha tutmuþ olacaðým.
Mumlarýn kalabalýðý etrafýmdaki insanlarýn kalabalýðýna karýþsa da
O yanan mumlardan farkla
Bizi söndürecek kimsemiz olmayacak,
Bir arada ama yapayalnýz son nefese dek yanýp duracaðýz.
Ýþin en acýsý da ne kendimizi ne de bir baþkasýný hiç anlamayacaðýz.
Ben doðduktan sonra ilk nefesimi almamla birlikte
Ýnsan olmamanýn bilgeliðini kaybetmemden hemen önce.
Öldürün beni diye aðlayacaðým ama beni anlamayacaksýnýz
Üstüne üstlük beni baðrýnýza basýp daha bir hayata katacaksýnýz.
Bu bulaþýcý hastalýða beni de alýþtýracaksýnýz.
Yaþamýn sýcaklýðýný hissetmemden sonra
Yokluðun soðuk ama sýnýrsýz bilincini bana da unutturacaksýnýz.
Beni bin bir türlü þekle sokup,
Bin bir türlü boþ þeye inandýracaksýnýz.
Zaten hiç olmamýþ ruhumun son kýrýntýlarýný da,
Yýllar geçtikçe benden azar azar çalacaksýnýz.
Beni oyun hamuru gibi yoðuracaksýnýz,
Pilli bir bebek gibi kuracaksýnýz,
Bir kukla gibi oynatacaksýnýz
Bu hayattaki rolüm bittiðinde ise
Sandýk misali tabuta koyacaksýnýz.
Ýþin en kötüsü de
Beni o tabuttan çýkýþýn olduðuna inandýracaksýnýz.
Yavaþ yavaþ eriyip yok oluþumun acýsýný,
O asýrlýk köhne masallarýnýzla uyuþturacaksýnýz.
Bu da yetmezmiþ gibi,
Deðersiz benliðimi haddinden çok yüceltmemi,
Egomu durmadan beslememi öðütleyeceksiniz.
Kendi kendimi erittiðim yetmezmiþ gibi,
Baþkalarýný da yok etmemi nasihat edeceksiniz.
Lütfen beni ilk ve son kez anla anne
Ve benden olmak istemediðim bir þey olmamý isteme
Çocuðun olmak bir yere kadar güzel de,
Benden sizler ve onlar gibi,
Tüm diðerleri gibi bir insan olmamý isteme.
Þimdi lütfen beni öldür içinde…

(30 OCAK 2012 18:43)