Yaðan her kar tanesinde
dokunurum ruhuna,
üþüyen parmak uçlarýmýn
ýsýndýðýný hissederim yavaþ yavaþ
Ve o an anlarým ki
ben çoktan sen olmuþum
bir bilinmezliðin içinde

Hangi yöne dönsem yüzümü
sýcak bir tebessümle hayalin belirir
gülümserim kendi kendime
ve gözlerimi kamaþtýran
nurani bakýþlarýnýn buðusu aklýma gelince
birden bire yýkýlýr gönlüme
inþa ettiðim tüm duvarlar
ve paramparça olur içim

Aðrýlar içinde kývranan duygularýmýn
terleri boncuk boncuk akýyor gözümden
acýsý genzimde hala yokluðunun
ilk gün ki gibi taze yaralarým
yanýyor içim
alev alev

Hüzünlü bir türkü yankýlanýyor radyodan
Hicran bestesini yüreðime dolduruyor
kalbe zarar acýsý melodisinden belli
ben galiba ölüyorum usulca
nerdesin?

Kýyamadýðým suretini
kim bilir kimler seviyor þimdi
Karayazýlým

Boþalýrken serin terler gözümden
anýlarým can çekiþiyor her nefeste
kendinden geçmiþ yüreðim buruk yokluðunda
sabahsýz gecelere mahkum ettim kendimi
dokunmasýn bana güneþinin ýþýðý bir daha

Estiðinden beri o veda yeli
son busenin tadý
hala dudaklarýmda saklý
kalbimin huzursuz yanýna ekledim seni
ben ölmeden sen bende ölme diye...
...

11.06.2013
Rasim Yýlmaz