Artýk vakit gelmiþti
Ýbretin ve inþirahýn aklý ve izaný zorlayan lahzalarýydý
Yürek atýþý hýzlanýrken, telaþ ve heyecan kuþatýrken acziyet zamanýydý
Çare adýna, derman vaadýnda ne varsa bir bir sýralanýyor ve fakat güç yetmiyordu



Aklýn dereceleri vardýr
Ruhu yücelmek, kalbi nazargah bilmek için
Ölmeden evvel ölmeyi beceremeyen bir miskinliðin içinde ne kardýr
Hangi har olursa olsun, ardan yoksunsa, kemaliyetten uzaksa neye yarayacaktýr



Gözümün önüne geliyordu
Son çare olarak yapacaklarým ve unutmamak adýna çabalarým dinmiyordu
Çýrpýnýrken ses çýkmýyor,gayret etsende nefes geçit vermiyor,orda yýðýlýp kalacaksýn
Gidilecek yer belliydi, mazeret için hangi saik geçerliydi, ecel vaktine sevdasý bir olan demdi



Ölmenin bir telaþý yoktu
Kan çekilirken vehmedilen hiçbir panik halimde bulunmuyordu
Buna sebep handan olmam mý, cehlimle cürete abanmam mý, kat a bu yoktu
Rabbime gitmekten ve O’ na kavuþmaktan niçin bu kadar endiþe zerkedilen korku



Ey Rabbim sen bilirsin
Sen sahibim ve varlýðýmýn yegane hakimisin
Gazabýndan çok rahmetine bel baðladým, öyle inandým ve bu hal üzere yaþadým
Ýhdas edilen kültür dininden ziyade ananevi dini hassasiyetle yaþadým, ibadetten ziyade, ubudiyet dini olarak inandým



Her yanlýþ ve hata zafiyetimdendir
Kastý aþan nefsim ve azalarým her bakýmdan muzdarip ve piþmandýr
Ruhum,senin ruhundan neþet eden sevdadýr, aklým ve iradem ancak seninle þavktýr
Sen bilirsin, en yüce hükmün sahibisin, gönül hassasiyetine önem veren RABBÝMSÝN



Mustafa CÝLASUN