Kelamýn bir ahengi vardýr
Kalbin tellerini titretecek kadar deruni ve iþtiyaklýdýr
Berzahtan kal eden feryattýr, ruhuma temaþa eyleyen inþirahtýr
Aklýmý ve izanýmý celbeden figandýr, yaratýlýþ hilkatine hasrettiren ne müthiþ firkattir


Ey Yarat’an, muhatap alan
En yakýmýnda bulunan ve beni bana býrakmayan
Rahmet sýfatýyla varlýðýmý kuþatan, hiç bir lahzada kalpten uzaklaþmayan
Seni nasýl daha ziyade anlarým, el açar yakarýrým, riyadan sakýnýr, ihlasla yýkanýr aðlarým


Biliyorum, hakkýyla azmetmiyorum
Nedense hala bahanelere sýðýnmaktan sýkýlmýyorum
Ve fakat bu hal üzere bulunmaktan bunalýyorum, seni anýnca hayýflanýyorum
Zafiyetlerim ve hata yapmakta ýsrar eden izaným ruhumu daraltýyor, kalbimi karartýyor


Ne vakit Efendim aklýma gelse
Asla layýk olmadýðým hakikat yüzüme bir þamar gibi inse
Her zaman öldüðüm ve ruhumun çýrpýnýþlarý halimi harap ederek inletse
Bir nebze olsun kalbim için çare deðil, iradem için tercihler akli ve irfani olmadýðý bilinse


Ýnsan olmak, kemaliyetle haktýr
Her doðuþun bir ibret ve hakikate duçar eden sahnesi vardýr
Aþk mecazi olmaktan uzaktýr, nefs adýna zaaftýr, kalbi inþiraha ram ettiren ilhamdýr
Sevdasýyla yanmak haktýr, hak ve hakikatin sahibine adanmak ubudiyet nezninde ihsandýr

Arif ve derviþ tevazunun aynasýdýr
Her türlü gösteriþ ve nümayüþten ari olan farktýr
Ne kutbu cihan olmak için yanandýr ve ne de kul köle yapmak için aðlayandýr
Rabbine kul olmak sevdasýnda olan bir sabýrdýr, keramete bel baðlamayan firkati ihsandýr



Mustafa CÝLASUN