Bir sonbahar çocuðuydu…Duygusal,hüzünlü çocuklarýn doðduðu 77′li yýllarda Eylül’ün 3′ünde gözlerini açtý hayata. Aslýnda istenmemiþti ilk baþlarda,ama ablasýnýn ýsrarlarý ile baþlayabildi yolculuða. Coðrafyacý bir babanýn oðluydu. Babasý hep Türkiye’nin komþularýný sordu ona çocukken. Okumayý sevdi,araþtýrmayý. Gezmeyi çok sevdi,deniz kenarlarýný…Babasýna benzedi. Bilimsel ne varsa babasýndan aldý. Ev hanýmý bir annenin oðluydu. O annesiydi,annesi o. Duygularý öðrendi annesinden,insanlarý. Çok düþündü,çok. Yýllarca annesiyle ne kadar benzediklerine þaþýrdýlar. Onu en çok annesi anladý,o en çok annesini anladý. Annesine benzedi. Çocukluk yýllarýnýn yýlmayan savaþçýsýna,en büyük kahramanýna. Hayatsal ne varsa annesinden aldý. Hiç yaþlanmayan bir ablanýn kardeþiydi. Hiç benzemezlerdi ablasýyla. Güçlü bir amazondu ablasý. Otobüsle yanýndan giderken aðlardý garajda ablasýna el sallarken. Aldatýlmayý öðrendi,yýlmamayý ablasýndan. Güçlü olmayý öðrendi. Ýlk kez diskoya gitti ablasýyla. Ablasý abisiydi ayný zamanda ve o abisiydi bazen ablasýnýn. Ayakta kalmayý saðlayacak ne varsa ablasýndan aldý. Ýnsanýn tekiydi kimine göre…Kimine göre hep fazlaydý olduðu yere Çocuk; hiç uslanmayan. Adam;sözleriyle yýkýp yakan. Þair; ona buna þuna þiirler yazan. Yazar;olana bitene kýlýflar uyduran. Bilim adamý; en astonomundan. Oyuncu; yýllardýr hayata raðmen sadece sahnede oynayan. Radyocu; sabahlara kadar konuþan. Öðretmen;öðrencileri için ne yapacaðýný þaþýran. Aþýk;hayatta bir kez olur diye yakýnan. Uzaylý;hala dünyadaki birçok þeye þaþýran…