Saçlarý omzuna dökülen ecem;
Ceylan gözlerinden uyku akýyor.
Sensizken ýþýða hasrettir gecem,
Gözlerim boþluða mahzun bakýyor.

Yarýþý kazandýn melekler ile,
Tebessüm edince bitiyor çile.
Bahtýmýn baðýna ektiðin güle,
Yüreðim durmadan sevgi döküyor.

Yanaktan verdiðin tatlý buseni,
Andýkça coþkuyla özlerim seni.
Mahþere sürecek bu aþkýn sonu,
Hasretin toplarý ömür yýkýyor.

Güldükçe yanakta açýlan güller,
Yüzünden bendeki sevdalý haller.
Elime sevgiyle uzanan eller,
Çöldeki bahçeme fidan dikiyor.

Erciyes’ten yüce Sýrat’tan ince,
Duygular yaþarsýn beni görünce.
Dudaðýn açýlan kýrmýzý gonca,
Baktýkça ateþim yüze çýkýyor.

Sevdanýn kumaþý gönlüne yelek,
Büyülü duygular ruhuna belek.
Elinden geleni yapsa da felek,
Kalbime kalbinden sevda akýyor.

Ýkimiz gerçeðiz gerisi yalan,
Gözlerin sevdamýn ilmini bilen.
Sevgiyle bakýþýn kozayý delen,
Aþkýn kumaþýna ipek büküyor.

Mehmet NACAR