Çocuðum.
Annemle babamýn beni en sevdiði yaþtayým.
En sevdiðim insanlarla, akrabalarýmla dolu
Bozcaadamdayým.
Etiketi yeni sökülmüþ çoraplarýmla,
Altý hiç çizilmemiþ kösele ayakkabýlarým var ayaðýmda.
Son üç gece hiç uyumadan dikmiþ üstümdekileri annem.
Babamýn paltosundan bozarak,
Burda dergilerinden uydurmuþ.
Bilirim ki ; sadece benim üstümde var adada.
"Nurhan yine döktürmüþ,
Ne güzel giydirmiþ çocuklarýný" diyecekler.
Tabii sýrtüstü çamura düþmezsem geçen bayramki gibi eðer
Anneannemlerini elini öpmeye giderken...

Çocuðum.
Babamýn iþten gelince boynuna atladýðým yaþtayým.
Annemle babam Adada parmakla gösteriliyor.
Ablamýn masmavi gözleri, beline kadar dalgalý saçlarý var.
Bayram sabahý bile onlarý asýlýyorum.
El öpmelerinde verilecek harçlýklarý koyacaðým,
Eliþi kesemi hazýrlýyorum.

Öncebitiþiðimizdeki babaannemlere gideceðiz.
Yüzünü nadir gördüðüm babaannemi çok seviyorum.
Pembe yanaklarýndan öpmeye doyamýyorum.
Ama o hep amcamlarda kalýyor.
Bu gece benimle yat diye yalvarýyorum.
Kýramýyor.
Çünkü çocuðum.
Ve babaannemin en sevdiði yaþtayým.
Bizim için hazýrladýðý mendilleri özenle katlayýp,
Beþ kuruþlarý keseme atýyorum.
Amcam Cübben Ahmet''''in
Beni kýzdýran þakalarýyla oyalanýyorum.
Yemini gagalayan tavuklu saat
Doymuyor bir türlü, hayret ediyorum.
Odanýn ortasýndaki kapaktan sýzan
Nemli odun kokusunu duyumsuyorum.
Yengemin yaptýðý bademli baklavalarýn
Bademlerine bayýlýyorum.

Çocuðum.
Ahmet Dedemin beni en sevdiði yaþtayým.
Birazdan anneannemlere gideceðiz.
Ahmet dedemin dizine oturacaðým.
Bana, "Sen Kara Sülüman, ben beyaz Sülüman" diyecek.
Kýzmayacaðým.
Söz verecek beni eþeðin küfesine bindirmeye
Beraber eþek arýlarýný kovalayacaðýz.
Hem kýyýdan su çekmeme de izin verecek
Anneannemin sandýktan
Bizim için hazýrladýðý mendilleri çýkardýðýný anlayacaðýz
Ýkinci kattan gelen gýcýrtýlardan.

Çocuðum Muazzez yengemin Fatmanýn
Beni en sevdið yaþtayým..
Anneme Fatmalara gidelim diye yalvarýyorum anneannemlerde.
Ama o anneannemle konuþuyor.
"Dur be yavrum!" diye azarlýyor.
Ýki kiþi konuþurken araya girilmez lafýný o gün öðreniyorum.
Fatmalar yokuþta oturuyorlar.
Yokuþun sonunda da Binnaz Kýnaannemler.
Büyük dayým vefat etmiþ ama
Fatmalara gitmeden hanýmý çevirecek.
Bizim için aldýðý artizli sakýzlarý,
Mendilleri verecek.
Çocuðu olmadýðýndan Cicianne deriz.
Baðýra baðýra sever bizi, ses etmeyiz.

Çocuðum.
Çocukluðumun Bozcaadasýndayým.
Bozcaadamýn sahiden "ýssýz bir ada" olduðu zamanlardayým.
Fatma, en sevdiðim arkadaþým.
Annesi bizi gülerek kapýda karþýlýyor.
Üst katýn merdivenlerinde,
Fatma''''yla Külkedisi adýný taktýðýmýz gri kedi,
Kapý kenarýnda iki güðüm,
Evde bir "sütçü teyze" kokusu,
Maþýngada dayýmýn tiryakisi olduðu çayý,
Köþede oturmuþ, boncuk gözleriyle
Efkar cigarasý tüttürüyor.
Biz Fatma''''yla arka bahçedeki paçalý tavuklarla
Ýneklere ve oðlaklara bakýyoruz.
Annemler dördüncü baklava ile
Üçüncü kahvesini içiyor.
Sokakta tiril tiril giyinmiþ çocuklar
Ellerinden tutmuþ anneleri.
Bozcaadada bir bayram daha geçiyor.

Çocuðum.
Annemle babamýn,
Yokuþlarý rahatça çýktýðý yaþtayým.
"Girmeyelim" diyor annem.
Kapýdan öpüp dönüyoruz Binnaz Kýnaannemin elini.
Sýrada Namazgah Meydaný var.
Yedi çocuklu Kadriye Yengelere,
Oradan da Zeynep Yengemlere gideceðiz.
Meydanda çocuklar çatapat patlatýyor.
Annem bu kýlýkta sokakta oynatmaz bizi.
Çaresiz elini býrakmadan Kadriye Yengelere gidiyoruz.
Hiç oyuncaklarý yok.
Yaþýtým da yok, tavuklu saat de.
Çok sýkýlýyorum.
Annemin kulaðýna kýrk kez
"Gidelim artýk" diyorum.
Hasan Amcamlara gitmeden
Halama uðruyoruz.

Çocuðum.
Mekke''''den bana uzay tabancasý getiren
Hacýeniþtemin beni en sevdiði
Direksiyonda kucaðýna bile oturttuðu yaþtayým.
Halamýn bodrum kattaki mutfaðýnýn camýna bakýp,
Yedi basamaklý evine girerken,
Yan camdan karaltýlar görüp,
kapý eþiðindeki ayakkabýlarý sayýyoruz.
"Yabancý deðil." diyor halam.
"Girin girin, Bamyacý Mehmetler..."
"Biraz fazla yakmýþým bu kez
Ýstediðim gibi olmadý baklavalar" diyor halam üzülerek.
"Aaa çok güzel, hafif olmuþ" diyorlar annemler gülerek.
Cebime zorla bir þeyler sokuyor halam.
"Hayýr" diyorum "Teþekkür ederim"
"Al, al! Yabancý deðil" diyor annemin gözleri
Ama ablamla paralarýmýzý çýkarýp saymamýza
Ýzin vermiyor ayný gözler.
Derken Hafýz Amca''''nýn oðlu Hasan Abiler geliyor.
Kalkýyoruz.
"Daha Melahat Ablalara gideceðiz" deyip
Müsaade istiyor annem.

Çocuðum.
Çocukluðumun bitmeyeceðini ,
Eski bayramlarý özlemeyeceðimi zannettiðim yaþtayým.
Oysa deðiþen bir þeyler var bal gibi.
Þimdi Ýstanbul''''da yaþayan Hasan Amcamlara,
Misafir gelirdi Ýstanbul''''dan Hüseyin Amcamlar.
Annemin beþ amcasý var.
Ve bizi çok seviyorlar.
"Artýk baklava alamayýz" diyor annem nazikçe,
Çikolatalardan iki tane veriyor Zeynep Yengem
Çok seviniyoruz.

Çocuðum.
Bayramlarýn tatil demek olmadýðý,
Akrabalarýmla kaynaþtýðým yaþtayým.
Tatlý dilli, tombul elli Kýnaannem,
Yediveren güller gibi açýyor.
Koynundaki güllerini koklamaya,
Dillerini dinlemeye doyamýyoruz.
Hiçbir þeye kýzmaz Kýnaannem,
Adý gibi tam bir Melek.
Ablamla bol bol þýmarýyoruz.
Uçlarýndan meleklerin tuttuðu kordelalý aynalar,
Halka küpelidiþi ve erkek zenciler,
Fehamet ablanýn sazdan yaptýðý güllü, balýklý panolar,
Bir kaç küçük çocuðun resmi var duvarlarda.
Evin içinden üzeri sac levha kaplý
Atýk su kanalý geçiyor.
Kýnaannem çok üzülüyor.
Ama Ömer amcam hiç oralý olmuyor.

Çocuðum.
Bir varmýþ bir yokmuþ diye anlatýlanlarýn
Sadece masal olduðunu sandýðým yaþtayým.

Boz saçlarýmla,
Boz-bulanýk hayallere daldýðým,
Bir bayram sabahýnda Bozcaadam''''dayým.
Deliyim belki,
O yüzden hala,
Deliye hergün bayramdayým.