Ne kadar gizlesem
Her lahzanýn ümitleriyle yeniden dirilsem
Sabýr denen deryanýn derinliðinde hicran ile nefeslensem
Bilmem ki ne vakit içimin sýzýsýný dindirsem, þevki sürur ile nazar etmeyi hissetsem


Artýk aynalarýn sýr perdesi kalmadý
Ýçselliðin ak sedasý her yanýmý sardý, mecal uzaklaþtý
Düþen yaprak, kuruyan toprak, sevdasýna adanmýþ yüreðin titremesine bak
Ömürden geçilse, risaleler ezberlense, idrak firkate yenik düþmüþse, hal bizar, umut hazandýr


Neden kalabalýklar haz vermiyor
Ruhuma sancý zerk ediyor, hüzün her lahzada sesleniyor
Anlayamadýðým, kavrayamadýðým bir yabancýlýðýn korkusu mu nüksediyor
Þaþkýnlýðým, abartýlý bulduðum, asla haz alamadýðým keþmekeþlik her yanýmda bitiyor


Ten ne kadar güzel olursa
Nefeslerin dikkatlerini celbe dip üzerinde toplasa
Ruhunda ve kalbinde hak ve hakkaniyet azmi bulunmuyorsa yaradýr
Ne sefih bir gamdýr, ruhsuz bir maceradýr, zafiyet içinde çürüyen mecaldir, korksa da


Kalbin hangi halinden söz edeyim
Aklýn derecelerini hangi idrakimle þerh edeyim
Vasfýmý aþikâr eyleyen nadanlýðýmýn ayan olan farkýný nasýl gizleyim
Ruhumdan tebarüz eden yükün altýnda, gönül bahçemin kalýn surlarýndan sesleneyim


Ne kadar zulmetsen
Ah u zar etmem için sabrýmý denesen
Ömrü besteleyen güfteyi notalara çevirip sazendeye versen
Mýzrap kýrýlýr, akort darýlýr, saz mahzunlaþýr, sazende þaþkýnlýk içinde etrafýna bakýnýr


Mustafa CÝLASUN