Ýnsanlar bu ülkede özellikle ramazanda neden aleni yer içer? Çünkü sistem onlara, oruç tutmamanýn, namaz kýlmamanýn bir üstünlük olduðunu dikta etmiþtir. Onlar da üstünlüklerini aleni olarak oruç tutanlarýn karþýsýnda yeyip içerek gösterirler. Bu sistem inananý, inandýðýný yaþayaný aþaðýlamýþtýr. Çapulcularýn derdi, kemirgenlerin derdi, zeka olmadan, emek olmadan ulaþtýklarý bu üstünlüklerini kaybetme korkularýdýr. Onlar oruç için aç durmak derler. Onlar bu þekilde ne kadar obur olduklarýný ve açgözlü olduklarýný ifade ederler. Çünkü oruç tutmak ayný zamanda açgözlü olmamanýn bir göstergesidir. Oruç tutmamanýn hiçbir üstün tarafý yokken, geri zekalý sistem oruç tutmayanlarý üstün kabul etmiþtir. Ayrýcalýk peþinde koþanlar için bu bir kemik olmuþtur. Þimdi de ramazanda böyle itler gibi aleni bir þekilde her yerde yalanýp duruyorlar.
Türk toplumu ilimle deðil; sabýrla yola gelir. Çünkü bu toplum bir sürüdür. Modayý bilir, trendlere göre hareket eder. Bu toplum paragrafa göre deðil; cümleye göre, slogana göre davranýr. Öyle metinlerden, yazýtlardan anlayamaz. Türk toplumu eylemcidir. Sevgi eyleminde bulunur; daðlarý deler, çöllere düþer, ulu orta seviþir; ama sevgi nedir bilmez. Çünkü bu toplum için önemli olan bir þeyler yapabilmektir. Hiçbir þeyi içselleþtiremez. Ýçi boþtur bu toplumun. Deðer vermez, önem verir. Bacak sever, dudak sever, saç sever... duyguya deðer vermez. Haliyle bu ülke bir deðerler ülkesi deðildir. Ramazan deðerli deðildir; çünkü önemli olan yemek içmektir diye düþünür bu toplum ve yer içer; baþka da hiçbir þeye deðer vermez. Üstünlük öneme göre þekillenir bu ülkede. Deðerler önemsizdir. Ramazan deðerini yitirir bu ülkede.