Bilme ki ne söylemeliyim
Bir ömür derlediðim güftelerimle bir hal içindeyim
Sanki þairin yüreðinde, sazendenin hicran perdelerinde nefeslenmekteyim
Neyleyim, iþte hakikatimde böyleyim, düþünceler kervanýnda yol alan derbederim


Ne hakkýyla kul oldum
Ne de sakinin gözlerine dalýp, derdi gamýný sordum
Yolda kalmýþlarýn, mecali kesilenlerin, çaresizlik içinde gözyaþý dökenlerin
Melallerinden nükseden figaný duydum, var olan gücümle, solgun ümitle çareye koyuldum


Yusuf’un, o masum ve hicran’i sesi
Teslim olduðu aðabeylerinin bin bir bahane içinde ki halleri
Muhterem pederinin çaresizliði, sabrýn ve kanatýn azizliði, dile gelen hikmetleri
El açan, umutla bakan, gözlerinden kan kusan, yüreði parçalanan, ruhundan bihaber olanlarýn akýbetleri


Her geçen mevsim yüreðime seslenir
Hangi çiçeðe baksam, gülü koklamak için yaklaþsam
Sessizliðin zarifliðinde ki dikenin teslimiyetinde ki sevdayý hatýrlasam
Aþkýn, ulvi çehresini bulsam, hali edebe koyan naifliðin kitabýný okusam ve O’na kansam


Ne yetimim, ne de garip bir nefesim
En yakýnlarý olduðu halde kimsesizliðin hicran bahçesindeyim
Ne yazsam, ruhumun sahibine yakarsam, kalbimin yaralarýný biran unutsam
Gönlüme inþirah zerk edecek arifleri bulsam, efendimizin siyerini okurken, sürur ile kaybolsam


Ne nutuk atan aklý evvele
Ve ne de hilkatinin gereði havlayan köpeðe
Bilmem ki ne söyleyeyim aç ve susuz düþkünlere, imdat bekleyenlere
Sözüm vardýr, kutbu cihan denilen nefeslere, yurt yarýþýna giren kapý kapý gezenlere
Güç ve kuvvet peþinde koþan alalanmýþ niyetlere, tefrika zerk eden cemaat birliklerine


Mustafa CÝLASUN