Ey saki niçin bakmazsýn
Sende mi çulsuzlara bir hak tanýmazsýn
Sefil nefesleri insan saymazsýn, gözlerine bakan meramý hiç anlamazsýn
Söyle nasýl bir hýrsý heyecansýn, ne mazlum ve de maðdurun dertlerinden çok uzaksýn


Kabak kemaninin derdi var
Nasýl bir taksime girse yüreðimi yaralar
Kimseye bir sözüm yok içim kan aðlar, hüzün sinemde kor olur çýkar
Nedense ne hakkýyla sevebildim ve ne de sevilmenin süruruyla kendimden geçtim


Sanki kendiyle keþmekeþ nefestim
Hangi sevdayý merak ettim, nefislerin halini seyrettim
Aþkýn edep rahlesinde ki hassasiyetiyle kendimden geçtim, bilmem hangi düþteydim
Ruhumu ve kalbimi ram eyleyen bir fýrtýnanýn ellerindeydim, telakkiler adýna müþküldüm

Ey saki bakma, boþ ver ve gelip geç
Bilmem kaç müþterin olmuþtur, sessizce göçüp giden
Bir gün olsun senin derdi gamýný dinlemeyen, her vakit senden bekleyen
Hoþ gör be saki, derliler gelir, hüzne dalanlar kapýda belirir, gün batýnca sesler kesilir

Hangi gecenin sabahýndan söz edeyim
Taþ olan yastýðýmdan nasýl bahsedeyim, geceyi üzerime örteyim
Banklarda uyuyan, sokak aralarýnda çaresiz bakan, bir umut adýna koþan
Garlarý mesken tutan, ayazda fýrýn ýzgaralarýnýn üzerinde yatan, kendini býrakandan mý?


Zavallý kadýn gecenin nu saatinde
Uykuya hasret kalmýþ gözleriyle ve çaresizlik içinde
Kalbinin derin sessizliðinde bulaþýklarý yýkýyor, baþýný önünden ayýrmýyor
Rýzkýný temin etmek için sabrediyor ve metanetle direniyor, bilmem ki evdeki nerde geceliyor

Ey saki artýk gidiyorum, hoþça kal
Sinenin silinmeyenleri ne kadar varsa unut, dostlukla var hal
Giden geri gelmiyor, sevdalar sahralarýn sessizliðinde ve kalbin vecdinde inliyor
Ruhunun vadinden geri dönen, O’na olan sadakati unutan, Ümmeti olduðu Efendimizden uzak kalan aldýrmýyor


Mustafa CÝLASUN