Ne kadar
Ah desem ve kalbimi dinlesem...
Gönül baðýmýn bizar býrakan lisanýný anlasam,
Aþk için gülü koklasam, aðlasam


Bülbülün feryadýný,
Cihanýn sadrýný, vaat edilmiþ hesabý
Koklasam onunla ayýlsam
Gözyaþlarýmý, sinemin efkârýný,
Umutlarýmýn bekleyen vecdi cenahýna býraksam


Neden sana
Gelemiyorum, neyi bekliyorum...
Yýllarýn yýlgýn býrakan suskunluðunu,
Gönül topraðýmýn susuzluðunu serdediyorum


Ne kadar dilensem,
Muhtaçlýðýmýn her zerresinde
Hasretini nefeslensem eriyorum
Dil susuyor, gönül aðlýyor, gözler ne kadar
Nazar etse de, ruhuma hiç tesir etmiyor


Öyle baktým,
Derinlerde yine yalnýzdým...
Her anýmda, ruhumun hicran damlalarýnda,
Kalbimin inþirah arzusunda sen vardýn


El açtým,
Secdeye yattým,
Aklýmýn dirliðinde bizardým,
Ruhum için aþikâr bir yardýn
Neyi anlamadým, gayretimi ve azmimi
Dikkate almadým ve avuntulara sýðýndým


Yaðmur yaðarken,
Umutlarým hüzünle yeþerirken...
Taþýn altýnda, karanlýðýn didarýnda, sabrýn
Ve kanaatin sadrýnda bekleyen varken


Ne kadar yerinsem,
Mahcubiyetimle kuytu köþelerde
Demlensem ve bir ah etsem
Yolun selametinde,
Dilin edebinde, gönlümün
Mahzun lehçesinde idrakine eriþsem


Seyrediyorum
Daðlarý, engin yamaçlarý...
Sinemde kalmýþ ve solmaya yüz tutmuþ umutlarý,
Demlenen yakarýþlarý, aðýtlarý


Güne baksam,
Onunla hem hal olup mananýn
Ecrinde aklansam, fecre nasýl kansam
Yüreðimden kopan çýðlýklarý ummana býraksam,
Ruhumu düþtüðü yerden çýkartsam


Göçmeden,
Nefesi sahibine vermeden...
Vaktin rahlesinde, ahdin sahnesinde,
Sadakatin tevdiinde, ruhuma aþký anlatsam


“Oku” emrini
Hakikatin ilgasýnda nefeslensem,
Aklýmýn ar, nar, kar olduðunu bir sezsem
Ne kadar kaybolmuþluðum ve solmaya
Ramak kalan mesnetsiz umudumu gizlesem



Mustafa CÝLASUN