ÖMÜR BELLÝ HASTA MI

     
Komþumuz Ömür Belli’nin son günlerdeki hali, herkeste bir merak uyandýrmýþtý. Sokakta kimseye selam vermeyen, bahçesine top kaçsa ortalýðý savaþ alanýna çeviren, kimseye bir þey yedirmeyen ve ikram da kabul etmeyen adam gitmiþ de yerine melake kontenjanýndan bir baþkasý gelmiþti.
Mahallelinin aklýna ilk gelen, üstünüze afiyet yengeç sayrýlýðýydý. Bunca hormonlu gýdayý tükettikten, üstüne de çatýlarý baz istasyonlarýyla donattýktan sonra insanýn aklýna daha yatkýn bir sebep gelmiyordu. Kimsenin kuþkusu yoktu ki Ömür Belli, umarsýz bir sayrýlýða yakalanmýþ, sayýlý günlerini kalp kýrmadan geçirmeðe çabalýyordu. O saldýrgan, o anlayýþsýz adamdan ancak çok kýsa ömrü kaldýðýnda böyle davranýþlar beklenebilirdi çünkü. Büyük olasýlýkla o da “Þurada üç günlük ömrüm kaldý, kimseye kötü davranmayayým, ardýmdan kötü söz söyletmeyeyim.” diye düþünüp böyle sevecen davranýyordu.

…

      Ýlk þaþkýnlýðý mahallenin çocuklarý yaþamýþtý. Bu olaðanüstü durumu gördüklerine anlatýyorlardý. Bir gün eve geliyorum, hep birlikte çevremi sardýlar. Biri, soluk soluða anlatmaya baþladý:
-Mehmet amca, Ömür Belli ne yaptý biliyor musun?
Henüz deðiþimi bilmiyorum ya, tamam dedim, yine bunlarýn topunu kesti, üstüne de ikiþer tokat aþketti, sövgüleri onun üzerine serpiþtirdi.
-Eee ne yaptý?
-Ayaktopu oynuyorduk, top onun bahçesine kaçtý.
-Tamam oðlum, o bilinen durum. Sen parçalama ve kalaylama aþamasýný anlat.
Yanýlýyormuþum oysa. Ne toplarýný kesmiþ ne de aðzýndan kötü bir söz çýkmýþ. Elinde top, güler yüzlü bir tavýrla dýþarý çýkmýþ, oynamayý sürdürsünler diye önlerine atývermiþ. Nasýl þaþýrmasýn sabiler.
Þimdi düþünebiliyor musunuz? Ömür Belli’nin bahçesine top kaçýyor, belki bir çiçeði bile zedeliyor; ve iki yarým daire beklerken, büsbütün, zýplayýp geri dönüyor. Çocuklarýn, gelenin geçenin yolunu kesip anlattýklarý mucizeden öte bir þey.

     …

     Ýkinci þaþkýnlýðý araç park etmede yaþadýk. Daha doðrusu bizim amcaoðlu yaþamýþ. Önceki geliþlerinde birinde, araç bir karýþ onun evinin önüne geçti diye farýný kýran, sonraki bir geliþinde boyasýný çizen adam; bu kez en gölge yeri gösterip, “Ölümü öp buraya koymazsan!” diye yalvarýp yakarasýymýþ. Amcaoðlu hatýrýný kýramamýþ ama, kuþkulanmýþ da. Heyecan içindeydi:
-Yahu bu yandaki senin eski komþu mu, ben mi benzettim?
      Ayný kiþi olduðunu söyleyince þaþkýnlýðýný daha arttý:
-Komþun hasta mý? Arabayý evinden uzaða parkedeyim, baþýna bir hal gelmesin diyordum ki, ýsrarla evinin önündeki en gölgeli yere koydurdu. Güneþ zarar verirmiþ, öyle dedi. Durumu ölümcül mü?
     “Hasta olduðunu duymadým.” dedim. Ama, içimden de, “Kötülükten bir þey çýkmaz, iyi insan olayým.” demiþtir düþüncesi geçmedi deðil.

…

     Sonra bir gün, karþý komþunun ikram ettiði baklavadan bir göznek alýp yiyince, iyi insan olma kararý verdiðini, bunda da oldukça baþarýný olduðuna inanmaya baþladýk.
Gerçi karþý komþu, hâlâ, “Bir adam böyle düzelemez. Kötü hastalýða tutuldu bu, son günlerini yaþýyor. Ben bir þey ikram edeceðim de o da gelip þirinlik yapa yapa yiyecek. Düþümde görsem inanmam. Son günleri son, nafakasýný topluyor garip.” diye ýsrar ediyordu.
Oysa ben, o denli katý düþünmüyordum. Kimsenin yüzüne bakmayan adamdý, tamam. Ama artýk, küçük büyük hiç kimseyi selamlamadan geçmiyor. Hatta sýký durun, hal hatýr bile sormaya baþlamýþtý ki, bu durum iyi insan olmaktaki kararlýlýðýna olan inancýmý neredeyse pekiþtiriyordu.
      Yalnýz, nedendir bilmem, böyleyken bile aklýmýn köþesine sinmiþ bir kuþku vardý. Beynimin içinde sürekli þu tekerleme dolaþýyordu:

      “Ömür Belli hasta mý?
      Mahalleli yasta mý?
      Ýnceden ninni söyler.
      Hasta deðil, usta mý?”

Ne demekse, kendiliðinden iþte.

     …

Bir gün evden çýkýp, iþyerine yöneldim; belediye hoparlöründen bir “Foþþþ!” sesi. Ya ölüm ilanýdýr ya da bir dükkan fiyat indirimi yapmýþtýr, diye düþündüm ilk anda. Deðilmiþ oysa, yerel seçimler yaklaþýyor ya, partilerin baþkan adaylarý belli olmuþ, onun duyurusuymuþ.
Baþladý:
-Falan partinin adayý þu, filan partinin adayý bu.
Sýký durum duyuru sürüyor:
-Ve feþmekan partinin adayý Ömür Belli’dir.

…

Þaþkýnlýk içindeyiz. Öyle ya, sayrý mý diye üzülüyorduk, deðilmiþ. Ýyi insan mý oldu, diye sevinmeye yeltendik ki, bir de baktýk, avuçlar yalanacak kývama gelmiþ.
      Ýkisi de boþ çýktý anlayacaðýnýz.

…

Neyse ki seçimlere çok var. Sandýða kadar, Ömür Belli’nin þirinliklerinin tadýný çýkaracaðýz artýk. Böyle güzellikler her zaman bulunmaz.


av.mehmetonder@hotmail.com