Dünya uygarlýk tarihinin önemli kilometre taþlarýndan olan Mýsýr’ ýn yeryüzüne çýkýþýnýn tarihi M.Ö. 5000’ li yýllara kadar uzanýr.
Osmanlý Ýmparatorluðu coðrafyasýna 1516 yýlýnda Yavuz Sultan Selim Han’ ýn Ridaniye zaferi ile katýlan Mýsýr,aralýksýz 300 seneden fazla Osmanlý hakimiyeti altýnda kaldýktan sonra. 19. yüzyýl baþlarýnda Kavalalý hânedaný mensubu “ Hidiv ” lerin yönetimine geçerek bir anlamda federe bir devlete dönüþtü.
1880’ lere gelindiðinde ekonomik ve askeri anlamda iyiden iyiye zayýflamýþ olan Mýsýr Ýngiltere’ nin ilgi odaðý oldu.
Ýngilizler meþhur casuslarý Lawrence marifetiyle halklar arasýnda bölücü fitne hareketleri ile Ürdün, Irak ve Suudi Arabistan ile birlikte Mýsýr’ ý da karýþtýrdýlar.
Lawrence Mýsýr' da bu faaliyetlerini sürdürürken, en büyük desteði de Kahire Mason Locasý' ndan aldý. Locanýn baþkaný Ýslâmcý reformist Cemalettin-i Efgani (1838-1897) idi ve loca üyeleri arasýnda yine islamcý reformistlerden Muhammed Abduh (1849-1905) bulunuyordu.
Osmanlý Ýmparatorluðu' nda o yýllarda yönetimde olan Ýttihat ve Terakki Hükümeti' nin basiretiz politikalarý Mýsýr' ýn da elden çýkmasýna sebep oldu. Ýngiliz kontrolünde bir hânedan eline geçen Mýsýr' da Fuad Paþa, Osmanlý bünyesinden resmen çýktý ve kendisine " Melik " ünvanýný verdi. Onun 1936 senesinde ölümü ile oðlu Fâruk melik oldu.
1945 yýlýnda baðýmsýzlýðýna kavuþan Mýsýr ayný yýl Birleþmiþ Milletler' e üye oldu.
Mýsýr' da iç isyanlar, Süveyþ Kanalý meselesi,dýþ borçlar ve özellikle 1948 Arap-Ýsrail Savaþý’nda Mýsýr ordusunun Ýsrail karþýsýnda hezimet derecesindeki yenilgisi gibi olumsuzluklar ve de Kral Faruk’un eðlence ve kumara olan düþkünlüðü, Mýsýr halký ve ordu içerisinde Kraliyet hanedanýna karþý büyük bir nefretin in doðmasýna sebep olur.
Ýþte tam bu safhada , Ordu ve Ýhvan-ý Müslim (Müslüman Kardeþler) arasýnda Kralý devirmek konusunda bir niyet ve iþbirliði sonucunda, ordu içindeki " Hür Subaylar" grubu 23 Temmuz 1952' de Albay CemalAbdülnâsýr önderliðinde bir askeri darbe ile yönetimi ele geçirir ve halkýn güven ve itimadýný saðlamak amacýyla “ Hür Subaylar “ üyesi olmayan General Necib’i Ýhtilâl KonseyiBaþkanlýðý’ na getirir.
Askeri ihtilâlin gerçekleþmesinde Mýsýr toplumu nezdinde önemli bir misyon yüklenen Ýhvan-ý Müslimin Hareketi 1928 yýlýnýn Mart ayýnda Hasan el-Benna ( d.1906- ö.1949 ) liderliðinde, Süveyþ Kanalý’ nda çalýþan 7 kiþilik bir ekip tarafýndan Ýsmailiye’ de kurulmuþtur. Kendisi kanalda çalýþan iþçilerin haklarýnýn sömürgeci ülkelerin sömürücü þirketlerine karþý büyük bir cesaretle savunmakla þöhret kazanmýþtý.
Ýhvan kurucularýnýn amaçlarý, bozulmuþ olan Ýslâm inanç ve düþüncesini yeniden aslî haline getirmeye çalýþmak ve bu uðurda her safhada gerekirse cihad dahil her türlü eylemi göze almaktý.
1932 yýlýnda cemiyet merkezini Kahire’ ye taþýyan Cemiyet, toplumun artan ilgi ve desteðinden güç alarak Kral ve çevresi dahil ülkenin egemen kurum ve kiþilerine Ýslâmî inanç,kültür ve geleneklere yeniden dönüþ için ültimatom nitelikli mektuplar yazmaya baþlamýþtý.
1936 yýlýnda üye sayýlarý 800 iken, 1938 yýlýnda 200,000’ e olacak, 1948 yýlýnda 500,000 kiþi ve þube sayýsý 2000’ e ulaþacaktýr.
Ýhvan 1938'den sonra ülkede siyasi bir nitelik kazanmaya baþladý. 1940'larýn sonunda ise Mýsýr monarþisi ve bu monarþinin iktidardaki partisi Vafd için de tehdit unsuru olmaya baþlýyordu.
1941yýlýna gelindiðinde Ýngiltere Büyükelçiliði ve Süveyþ Kanalý Yönetimine aðýr eleþtiriler getiren Ýhvan, Mýsýr yönetiminin aðýr baský ve takibine uðrayacaktý. Cemiyet dergileri kapatýlýrken Genel Mürþid ünvanlý Hasan El Benna tutuklanacak ve zindana atýlacaktý.
Ýhvan Ýkinci Dünya Savaþý boyunca ülke içinde oldukça aktif çalýþmalarla adeta devlet içinde devlet konuma geçmiþti. Dolayýsýyla her yerleþim merkezinde kendi okul ve ibadethânelerini, basýn ve yayýn organlarýný ve hatta ticarethânelerini meydana getirmiþti.
Ayrýca hareket sadece Mýsýr hudutlarý içinde de kalmayýp. Fas, Sudan,Ürdün,Lübnan,Filistin ve Suriye’ de de kadrolaþýp, adeta Ordadoðu Ýslam coðrafyasýnýn tamamýna yayýlmýþtý.
1944 yýlýnda yapýlan parlamento seçimlerinde Ahmed Muhtar hükümeti Ýngiltere’ nin de desteðini alarak Ýhvan’ ýn önderliðinde sürdürülen Ýslâmî harekete karþý tavýr aldý. Bu husumet 1946 da içerdeki Ýngiliz emperyalistleri ile yapýlan mücadeleye, dýþardan da Filistin Siyonistleri ile yapýlacak kanlý çarpýþmalar 1946’ ya kadar devam edecekti.
1947’ de Ýhvan’ ýn Filistinli siyonistlere karþý kazandýðý zafer gerek Mýsýr hükümeti, gerekse Ýngiliz iþgal kuvvetlerini oldukça rahatsýz etmiþti.
Mýsýr Hükumeti Kasým 1948 ‘ de ülkede yaþanan bir çok bombalama olayý ile suikast giriþimlerinden Ýhvan’ ý sorumlu tutacak ve Müslüman Kardeþlerin 32 yöneticisini göz altýna alacak, bununla da yetinmeyerek Ýhvan’ ýn faaliyetlerini yasaklayacaktý.
Dah sonra Ýngiliz Ýþgal kuvvetleri Mýsýr hükümetinden bütün ihvan kadrosunun tutuklanmasýný istedi. Öyle ki 12 Þubat 1949’ a gelindiðinde Ýhvan lideri Hasan el-Benna özel polis timlerinin açtýðý ateþ sonucu þehadeti tadacaktý.
Hükümetin Ýhvan üzerindeki tahakkümü 1951 yýlýna kadar bütün þiddetiyle devam edecektir. 1951 yýlýnda Ýhvan mücahitlerinin yavaþ yavaþ zýndandan tahliye edilmeleriyle cemiyet artýk yeniden eski hareketli günlerine geri döner ve özellikle hedef olarak karþýsýna Ýngiliz iþgal kuvvetlerini alacaktýr.
1952 yýlýnda yaþanan “Büyük Kahire Yangýný” nýn sorumluluðu da Müslüman Kardeþler’ e yüklenecektir.
1953 yýlýnda Kral Faruk’ un devrilmesinde orduya öncülük eden Ýhvan’ ýn darbenin sýcak günlerinde darbeci subaylarýn lideri Albay Cemal Abdülnâsýr ile iyi iliþkileri, Nâsýr, siyasi ve sosyal projelerini hayata geçirmeye baþladýðýnda, özellikle cemiyetin Kral Faruk’ dan istediklerini, Nâsýr’ dan da aynen istemesiyle gerginleþir. Mesela bizzat Nâsýr : “ Ýhvan baþkaný ile görüþtüm. Benden bazý taleplerde bulundu.;ilki, kadýnlarýn peçe takmasý, sonra tiyatro ve sinemalarýn kapatýlmasý…Bence bunlar hayatý zindan hale getirmektir. Takdir edersiniz ki kendilerine bu konuda söz vermedim.” diye yakýnacaktýr.
Nâsýr Müslüman Kardeþler' in isteklerini ve etkinliðini engellemek için, 1954’ de kendisine suikast giriþiminde bulunulduðunu bahane ederek, Ýhvan’ ý etkisizleþtirmek için eylemlerde bulunur. Ýhvan 1954’ ün ilk ayýnda ülkedeki bütün partiler ile beraber kapatýlýr. Bunun sonucunda Cemiyet’ in önemli isimlerinden Abdulkadir Udeh (1907-1954) ve beþ arkadaþý þehid olacaktýr.
Yine 1954 yýlý içinde Seyyid Kutub da tevkif edilir ve onbeþ yýl aðýr hapis cezasýna çarptýrýlýr.
Darbenin sonrasýnda takriben iki yýl boyunca göstermelik bir lider olarak görünen General Muhammed Necip de emekliye sevk edilir, Nâsýr hayata veda edeceði 1970’ e kadar Mýsýr’ ýn demir yumruklu diktatörü olarak hüküm sürer.
31 Mart 1956 gününe gelindiðinde 70 yýldan fazla bir zamandan bu yana Mýsýr’ da bulunan iþgal kuvvetleri Mýsýr’ ý terkederler.
Nâsýr 26 Temmuz 1956’ da Süveyþ Kanalý’ ný millileþtirdiðini ilân eder. Bu karara karþý Ýngiltere ve Fransa kendileri için stratejik bir öneme sahip kanaldaki tasarruflarýný kaybetmemek için yanlarýna Ýsrail’ i de alarak askeri müdahalede bulunurlar. Kýsa sürede kanalýn denetimini her ne kadar kendi ellerine geçirirlerse de, gerek ABD ve gerekse Sovyetler Birliði ( Rusya ) nin bu devletlere karþý nükleer silah kullanma tehdidi sonucunda pes ederler ve bölgeden çekilmek zorunda kalýrlar.
Bu sonuç Nâsýr’ ý hem Mýsýr’ ýn, hem de bütün Arap dünyasýnýn ütopik ulusal kahramaný haline getirecektir.
O tarihten itibaren takriben bir on senelik zaman diliminde Müslüman Kardeþler Cemiyeti bir suskunluk dönemine girmek zorunda býrakýlýr.

1960' lý yýllarýn ortalarýnda Salih Seriye ve Zeynep Gazali' nin gayretli çalýþmalarýyla Ýhvan yeniden kýpýrdanmaya baþlar.

1965 yýlýnda, Ýhvan tekrar eski gücüne ulaþmýþtýr.Ancak hükümet Seyyid Kutub'un yazdýðý 'Yoldaki Ýþaretler' adlý kitabý toplatmaya baþlar. Zira kitabýn suçu mevcut düze­ni devirmektir. Bununla da yetinilmeyecek ve sonrasýnda takriben 40 bin müslüman baþlatýlan cadý avý sonucunda kendini zýndanlarda buldu.

1966'da Ýhvan hareketin öncülerinden üstad Seyid Kutup (1906-1966) ile arkadaþlarý savunmasýz bir þekilde idam edildiler.

O yýllarý Hekimoðlu Ýsmail Müstear adlý yazarýmýz Ömer Okçu “ Minyeli Abdullah “ isimli romanýnda bütün dramatik yapýsýyla anlatýr.

1970'lerden itibaren Mýsýrlý Müslüman Kardeþler Mýsýr siyasetinden iyiden iyiye dýþlanmaya ve siyasete olan müdahaleleri engellenmeye baþlar.

Cemiyetin önemli isimlerinden Salih Sedyeler 1974'de, Mustafa Þükrüler 1977'de Abdusselam Ferecler 1981'de Enver Sedat döneminde, Halid Ýslambuliler de Hüsnü Mübarek döneminde þehid edileceklerdi.

1980'lerden itibaren tekrar ayaða kalkan Cemiyetin þiddet yanlýsý fraksiyonlarý dönemim diktatörü Hüsnü Mübarek tarafýndan alýnan sert önlemlerle etkisiz hale getirilecek, buna karþý Cemiyet'in ana gövdesi daha etkin bir duruma dönüþecektir.

Müslüman Kardeþler katýldýðý 2005 yýlý parlamento seçimlerinde kullanýlan oylarýn yüzde 20' sini alarak, parlamentoda 88 sandalye kazandý. Ayný yýl kendilerine katýlan " siber aktivistler" ile önemli anlamda güç kazandý.

Müslüman Kardeþler parlamentoda güç kazandýktan sonra 1979 yýlýnda imzalanan Mýsýr-Ýsrail barýþ anlaþmasýný sonlandýrmak için çalýþma baþlattýlar.

Ortadoðu'da Mýsýr' dan baþka ülkelerde de deðiþik isimlerle faaliyet gösteren Müslüman Kardeþler'in  Suriye' nin Hama þehrinde Þubat 1982'de giriþtiði ayaklanma, Suriye' nin bugünki Firavunu Beþer Esed' in babasý Hafýz Esed yönetimince bastýrýlýrken binlerce insan katledildi.

Müslüman Kardeþler 2010 yýlýnda Tunus, 2011 yýlýnda da Mýsýr ve Ürdün' de düzenlenen protesto gösterilerinde önemli rol oynayacaktý.

Hepimizin çok yakýndan izlediði 2011 Mýsýr devrimi ve Hüsnü Mübarek'in devrilmesinden sonra, Ýhvan tekrar yasal statü kazandý. Müslüman Kardeþler, 2011 yýlýnda Mýsýrlý liberallerin karþý çýktýðý anayasal referanduma destek verdi. 30 Nisan 2011 tarihinde, Müslüman Kardeþler, Eylül 2011 seçimlerinden önce " Özgürlük ve Adalet Partisi" adýyla yeni bir parti kurdu. Bu parti seçimlerden önce "Kýpti" ya da "kadýn" aday göstermedi.

Parti seçimlerde; 30 milyondan fazla kiþinin oyunu alarak, 127 sandalye, ve 108 baðýmsýz aday ile toplam olarak 508 sandalyelik mecliste 235 sandalye kazandý.

Müslüman Kardeþlerin delegeleri 2012 yýlýnda Cumhurbaþkaný olarak Muhammed Mursi' yi yüzde %51.73 oy ile seçecekti. Seçimde Mursi' nin rakibi eski Hava Kuvvetleri Komutaný Ahmet Þefik' in oy oraný ise % 48.27' de kalmýþtý.

Devrimden sonra, yargýlanan devrik Cumhurbaþkaný Hüsnü Mübarek hakkýndaki mahkemenin kararý 2 Haziran 2012 tarihinde ömür boyu hapis olarak açýklandý.

Kararýn yayýnlanmasý ile birlikte, Kahire' nin 2011 devrimi öncesi toplanan kalabalýklarla þöhret kazanan Tahrir Meydaný bu sefer Mursi karþýtý kitlelerin gösterilerine sahne oldu.

2012 Kasým ayý sonlarýna doðru ülkedeki protesto harketleri zirveye ulaþtý. Müslüman Kardeþlerin þubeleri ateþe verilmeye baþlandý.

Halk hareketi karþýsýnda Mýsýr ordusu da General Sisi liderliðinde Ýsrail, ABD ve diðer uluslararasý güç odaklarýnýn da desteðiyle 3 Temmuz 2013 tarihinde Cumhurbaþkaný Muhammed Mursi' yi göz altýna alarak tutukladý.

Ordu Mursi' ye belli bir süre ile mühlet vererek devlet baþkanlýðýndan istifa etmesini istedi.

Mursi bunu reddedince, Sisi liderliðindeki ordu gizli darbenin adýný koyarak yönetime resmen de el koydu.

O günden bu yana yine Müslüman Kardeþler' in liderliðindeki darbe karþýtý kitleler, hem darbe yanlýlarý, hem de ordu güçleriyle orantýsýz bir þekilde savaþýyorlar.

Müslüman Kardeþler' in onbinlere varan mensuplarý þehâdet þerbetini içtiler; baþta Mursi olmak üzere yöneticileri yönetimce zýndanlara týkýldý ve týkýlmaya da bütün
hýzý ile devam ediliyor.

Bu zulüm ALLAH' ýn yardýmý ile bir noktada bitecek; dua ediyoruz...

Salih Zeki ÇAVDAROÐLU 6 Eylül 2013

 
http://ferahnak.wordpress.com/2013/09/06/ihvan-i-muslimin-ekseninde-misir-da-70-yillik-dikta-ya-karsi-mucadele-seruveni/