Üþüyorum çaresizlikten bu aralar. Ellerim yanaklarýmý ýsýtmama yetmiyor. Gidemeyeceðim yerlerin hayalini bile kuramýyorum. Yalnýzlýktan yorgun düþmüþ bedenim titriyor. Öyle bir uçurumun kenarýndayým ki ayaklarým bedenimi taþýmamak için ruhumla savaþýyor. Ýsyan etmemek için avutuyorum kendimi. Geceler uykumu bölercesine uykumu esir alýyor. Korkuyorum düþüncelerime kapýlmaktan. Bir ses karanlýk gecemi bölsün istiyorum. Ýstiyorum ki bir ýþýk aydýnlatsýn yarýnlarýmý. Umutlarým, hayallerim, heyecanlarým yeniden canlanmalý. Etrafýmdaki mutsuz insan profilleri yaþam enerjimi iliklerine kadar emiyor. Boðuluyorum bazen karamsar insanlarýn gölgesinde. Konuþmasam , tanýmasam bile varlýklarý bile huzursuzluðuma sebep oluyor. Kaçýp gitmek istiyorum mutluluðun özgür olduðu ülkelere. Ýnsanlarýn mutlu olmaktan korkmadýðý yerlere. Benimle gelmek isteyen var mý içinizde? Bu cesareti benimle göðüs germeye hazýr olan var mý çevrenizde? Hep tanýmadýðýmýz biri gelsin ve bizi baþýmýzý gömdüðümüz yerden çýkartmasýný isterdik deðil mi? Hayatý hissedercesine yaþamak dururken vakit öldürmeye çalýþmaktan baþka bir iþe yaramayanlara sesleniyorum. Kendinize bir iyilik edin ve adý ”Mutluluk” olsun.

Hep beklediðiniz yabancýyý içinizde harekete geçirme zamaný þimdi!