Hayallerden uzak olmak adeta ateþ içinde boðulmak gibiydi. Hayali para deðildi ama hayallere ulaþmanýn belki de ilk þartýydý. Ýnsanlarýn tüm derdi paraydý, her þeye hakim olan oymuþ gibi sanki...Gözleri doldu, Tanrýyý hatýrladý. Þükürler olsundu. O yüce varlýðýn, Tanrýnýn ve müziðin merhametini üzerinde, içinde, dört bir yanýnda hissediyordu. Her yerdeydiler.

     Ruhuna can vermek için nefesini üfleyen, merhamet dolu yaratýcýsý vardý ve o yaratýcýnýn zor günler için hediye ettiði müzik. Yeterliydi. Yapmasý gereken bu naçizane hediye için þükür etmesiydi, merhameti karþýnda minnet duymalý ve hayallerini, isteklerini ona iletmeliydi. Karþýlýðýný görmese de olsundu.          
     
     Bir kez daha Tanrýnýn ellerini üzerinde hissetti. Gözyaþlarýný dindiren, ateþ içinde boðulmak üzereyken çekip alan yaratýcýsýydý, merhamet dolu olanýndan.