SON AV

Bir varmýþ, bir yokmuþ; Padiþahýn biri durmadan ava çýkarmýþ. Günlerden bir gün yine ava çýkmaya hazýrlanmýþ. Sadrazamlarý, veziri, kapýkullarý hazýrlýk yapmýþlar. Ýstanbul’dan yola çýkýp, dað bayýr, dere tepe demeden gece gündüz avlanmak için; geyik, tavþan, keklik aramýþlar. Bir türlü bulamamýþlar.

Arayýþ içinde Bolu daðýna kadar gelmiþler. Padiþah Bolu Daðýna geldiklerinde büyükçe bir geyik görmüþ ve geyiðin peþine düþmüþler. Geyiði bir tülü avlayamamýþlar. Geyik kaçýyor, bunlar kovalýyormuþ. Geyik bir görünüp, bir gözden kayboluyormuþ. Böyle iki gün geçmiþ.

Geyik meðer yavrularý olduðu için avcýlarý yuvasýndan uzaklaþtýrýyormuþ. O tepe senin bu tepe benim kaçma kovalamaca sürerken Bolu Daðýnýn en yüksek tepesine geyik çýkmýþ. Akþam olup hava kararýnca Padiþah “Daha fazla devam edemeyeceðim, buraya bir çadýr kurun” demiþ.

Hemen çadýrý kurulmuþ. Padiþah orada sabahlamýþ. Sabah kalkmýþlar, padiþahýn ilk iþi avcý kýyafetini giymek olmuþ. Çadýrý sökmüþler, Padiþah tüfeðini alýp geyiðin peþine düþmüþ.

Bir bakmýþ geyik orada, akþamdan beri ayný yerde duruyor. Geyiðin fazla gideceði yer yok, biraz gitse uçurum, dönse Padiþah vuracak. Geyiðin pek fazla bir seçeneði yokmuþ, ya uçurumdan düþecek ya Padiþah vuracak.

Geyik birden dile gelmiþ. Padiþaha “At býçaðýný da bir dirhem et vereyim, dünyayý yedin doymadýn, bir dirhem et ile doyacaksan ye de doy. Çekilin benim yavrularým var. Üç gündür aç beni bekliyorlar. Onlarý doyurmam lazým” demiþ. Padiþah geyiðin sözlerini duyunca olduðu yerde donup kalmýþ. “Hemen geri dönelim” demiþ.

Padiþah bu olayýn üzerine tövbe etmiþ ve bir daha ava çýkmamýþ. Padiþaha askerleri, “Sultaným, öyle dik bir yamaçta idiniz ki, her an düþebilirdiniz. Siz geyiði baðýþladýnýz, Allah da sizin canýnýzý baðýþladý” demiþler. Bu av Padiþahýn son ava çýkýþý olmuþ.

Þefika Ünal (5 Ekim 2013)