Ah benim nar çiçeðim, uður böceðim, herkesten çok sevdiceðim günlüðüm. Nasýlsýn? Benim içim daralýyo, nefesim gabarýyo. Þu demokratikleþme paketi öyle bi içime oturdu ki, üryama bile girdi. Üryamda Memet Amca’n, ayilenin reyisiyim diye, bize etmediðini býrakmýyo. O ne derse, o oluyo. Yatýn diyo, yatýyoz; kalkýn diyo, kalkýyoz. Pýrasa piþirin diyo, pýrasa piþiriyoz; börek edin derse, börek ediyoz. Hani, ölün dese; o dakkada ölecez. Koyun gibi güdülüyoz yani.

Memet Amca’n baþbakana özenmiþ, öztürkçe deyverecek olursam, baþbakana öykünmüþ; bi demokrasi paketi hazýrlamýþ. Lâkin; kendisinin hazýrladýðý, hiçbir aile ferdinin fikrini almadýðý demokratikleþme paketinde, bize özgürlük yokmuþ, dayatma varmýþ, yasaklar varmýþ. Bu paket de nerden çýkmýþ, biliyo mun? Yandaþ medya - hem yazýlýsý, hem sözlüsü, hem görüntülüsü- baþbakanýn demokratikleþme paketini ballandýra ballandýra haber yapmýþlar; Memet Amca’nýn ayraný gabarmýþ. Bi paket de ben yapim anasýný satim demiþ. Üryanýn saçmalýðýna bi bak hele. Eþeðin aklýna garpuz gabuðu düþürürsen, iþte böyle olur diye söyleniyom.

Bu demokratikleþme paketi, demokratikleþmemizi saðlamýyo; bizi köleliðe mahkum ediyomuþ. Bugüne kadar baþýmýzýn tacý olan ne varsa, ayaklar altýna alýnýyo. Ne özgürlüðümüz kalýyo, ne gelecekten beklentimiz. Silivri’dekilerden farkýmýz kalmýyo senin anlayacaðýn.

* Memet Amcan uyduktan sonra- gece on ikiden sonraymýþ- istediðimiz tv kanalýný açýp, sabaha gadar izlemek serbestmiþ. Böylece, haber alma özgürlüðümüzün önünü açýyormuþ majesteleri.

* Eðer isimlerimizi beðenmiyorsak, deniþtirebilirmiþiz. Kaderimiz deniþmedikten sonra, ismimiz deniþse kaç yazar? Gümüþün adýný “ altýn” koyunca; gümüþ, altýn olur mu hiç? “Karga gül dalýna kondu diye, bülbül olmaz.” diyom. Dinleyen kim! Ýsimlerimizin Türk ismi olmasýna gerek yokmuþ. Avrupa Birliðine girmeye hazýrlanan bi memleketin fertleri olan bizler, Türk vatandaþý deðil, dünya vatandaþý olacakmýþýz. Türküm demeyecekmiþiz, Türklüðümüzle öðünmeyecekmiþiz. Irkçý olmanýn lüzumu yokmuþ. Adlarý Türker, Türkan, Ertürk olan torunlar; adlarýndaki Türk sözcüðü yüzünden, isimlerini deniþtireceklermiþ. Eðer yeni torunumuz falan olursa, böyle Türk’lü isimler koymayacakmýþýz. Irkçý torun ismi istemezmiþ beyefendi.

* Baþbakanýn, kullanmayý serbest býraktýðý w, q, x harflerinin lâfý mý olurmuþ. Memet Amca’n bize, Cince’de gullanýlan 你 好 harflerini gullanmayý bile serbest býrakmýþ. Çin alfabesinin tamamýný gullanmayý serbest býraksan ne faydasý olur bize? Çünkü biz, Çince bilmiyoz, diyom. Ama ürya bu ya, Memet Amca’na sesimi duyuramýyom.

*Bizim kýzlar- gelinler baþlarýný istedikleri renk türbanla kapatabilir, istedikleri renkte çarþaf giyebilirlermiþ. Hiç karýþmayacakmýþ türbanýn, çarþafýn rengine. Böylece, kýzlarýmýza; dünyanýn hiçbir yerinde verilmeyen renk seçme özgürlüðünü veriyormuþ. Ayrýca; bizim oðlanlara saç, sakal uzatma; cübbe, sarýk kullanma özgürlüðü gelmiþ.

* Torunlar, ODTÜ hariç; istedikleri okulda okuyabileceklermiþ. Gezici torun deðil; dindar ve kindar torun istiyormuþ. Ýstedikleri Ýmam Hatip Lisesi’ne gidebilirlermiþ. Eðitim hürriyeti, iþte böyle olurmuþ.

Paket açýklandýkça; elim, ayaðým tirildiyo sinirden. Þinci tansiyonum fýrlayacak derken; böðrümde bi acý duydum sevgili günlüðüm. Arkasýndan da; “Sehet altý oldu, hadi kalk, kahvaltýyý hazýrla.” diyen bi ses. Bi baktýysam, yataktayým, böðrüme dirsek atan da Memet Amca’n, bana “kalk” emri veren de. Yaþadýklarýmýn ürya olduðunu o zaman anladým. O, horul horul uyurken yataktan kalktým, kendisinin emri üzerine, kahvaltýda yesin diye gözleme yaptým sabahýn köründe. Böylece; gerçek yaþamýmýn, üryamdakinden pek de farký olmadýðýný bir kez daha anladým.

Hadi sevgili günlüðüm canlan da, sarýlalým; halime beraber aðlayalým. Ihhhh!