YAR DÝYE DÝYE EY SEVGÝLÝ…
realite tektir... bakýnca görebilen, görünce idrak edebilen bir de muhakeme etme kabiliyeti olabilen için açýlar farklýdýr... mesela 6 da 9 da ayný ya da farklý sayý gibi görünse de tek olan gerçeklik ikisinin de sayý olduðudur... sayabilen için... düþünebiliyorsan varsýn... dua edebiliyorsan kulsun... bil ki bizim hamurumuz aþktýr... o ateþte piþerse lezzet olur... o çamura düþerse öp baþýna koy...
o büyük huzurun ummaný, seni çeþm-i nazýndan gönül limanýna aldý diye her eksen tek noktada birleþir... bunu görebilen gözlere ne mutlu... elbette insaný sevme arzusu allahý bulma yolunu gösterir... sen gizemimi kalbura çevirdin... aktýkça gönlüme sicim sicim... nazar oluyorsun güzel düþlerimin gülbahçesine... mizaný kulun kurallarý belirlemiyor... kurallarým var dediðinde bil ki yýkýlabilir bir yapýdýr o... sonrasý enkazýnýn küllerinden kuleler yaparsýn da sen de þaþar kalýrsýn...
sen mutlu olasýn diye lütfu iltifata çevirdim... nereden bileceksin... ey sevgili !... kulaðýma geleni yüreðime mihman etseydim, her anýmda ben her dakikamda seni sevmezdim... istersen yüreðinden sök at beni, her gün senin derdin ile hemhalim... günü güne katýp sevmesen de sen beni, bil ki ben hep senin derdindeyim...
her türden insaný senin karþýna çýkartabilir allah... ama bu lütfu iltifata çeviren de sen reddeden de sen olmalýsýn... ben dilinin büyülü kelimelerini masama koydum… benden geç biz ol dedim gülzara... ten'e nazil olandan uzak kalanlar, ruhu tertemiz tümcelere ram olamazlar... sevmekse o bende var... ya sen kimdesin ey yar...
kalpleri kalplere yakýn kýlan, elbet ummana salmasýný da bilir... kulluðum öyle aciz ki, kalbimin künhünde ona amelim salihtir... rabbimin lütfuna çok güveniyorum... çünkü o kalbimin künhünü biliyor... bazý insanlar anlýk düþünür bu yüzden öfkeyle kalkan zararla oturur... zaman, sabýr ve sadakat benimle... ya sen sadýk mýsýn ey yar...
alsýn ýssýsýzlýðýný, götürsün demirden yol bulup, hasret denizine... ýþýk olsun, dýrahþan olsun, yýldýz yýldýz aksýn gönlüne... þarkýlardan her türlü acýyý biriktirsin yabancýlýðýn... ve sevdalarýn elvedalara karýþsýn, tiz sesinden... yanlýz bir kadýnlýðýn bakýnsýn da kalsýn yakamozlara... avuçlarýndan uçuþsun bilmem doðunun bilmem güneyin kanatlarýndan... ve gülzarýn en güzel gülü yaralarýný kapatsýn, martýlarýn sessiz çýðlýðýna karýþsýn... ve birgün boþ verirsen sen eðer, gülzarýn gül kokulu güzel þarkýsý ol... ey sevgili...
leyalin içinde öyle mestaneyim ki, masiva mýyým hayal miyim kimim ben... mey mi sakinin elinde ben mi mey'e meylettim mecnuni gizemim neden... mah cemal-i ruþen oluþundan inhiraf etsem riyadýr bana... þahit olsun aþkýma kýrdým kalemimi anlasana.... kaygý nesnelerinden çoðaldým da bir seni bildim kalbime mutmain... hayli zaman eðlendim de kaldým, sevmek nedir sende öðrendim... þimdi sende sýrasý, sev beni ey sevgili...
puslu akþamlardan uykulu bakýþlarla düþtüm sabahýma... tek bir isim yazdým kalbimin satýr aralarýna... kimse görmedi... sen bile... nerdesin ey sevgili... papatya beyazý tutkularýmýn düðmelerini kýrdým... yok cesaretim çerað-ý aþktan yana... yok cesaretim hüsn-ü mirzadan yana...
ahvalimin lisaný, anla beni güzeller güzeli sevgili!... ses söze, söz sirete, siret de surete mi yansýrmýþ, bilemedim... gönül aynamýn eskimeyen musikisi hisarbuselik makamdasýn... ruhumun muhkem kulelerinden hemen hergün ayas þehrime bakmaktasýn... ah eden sonsuz ilhamýn kapatýnca kapanýyor kainatýn ýþýðý... hu makamý hakikatlerimi bir bir yazacak kalemim olan kadýnsýn...
geceyi sobelemek için, gönlüme kanat takýp, hüzün arefelerinde geziniyorum… ve þimdi hüznün ahvalinde, beklenen bir düþe yalnýz kalýyorsun, nerdesin ey sevgili !... oysa insan dizginlenemeyen nefis kadar masum bir hal ile de hemhaldir... ayna sadece görebilmenin aracýdýr... hislerinde haklý olmama ihtimalin güvensizliði doðurur... güvensizlik ise, kýrýlan kalbin izidir...
yaz kaderimi kederinle... belli ki, vuslat istemekle olmuyor ey sevgili… içimin yangýný beni alazýna sýðdýrmamakta… canýmýn sýkýntýsýna bakma… sen sebat et yolunda… aðlamak bana has, gülmek senden yana...
suretimde siretinin izi var ey sevgili… ne ben kuytularýnda kayboldum… ne sen izbelerimde sýr oldun... bir ince sýzý... bir zaman kýrmýzýsý... mor ötesi aþkýn kayýtlarýna denk düþüyor... bunu ilk ben görüyorum ve seni ilk ben seviyorum... sevgili !... seni tanýdým ve tüm resimleri yýrtýyorum artýk... deli bahar içimin dipsiz kuyusu... yok cesaretim, yok huzurum aþka tutunmak için… yamalý umut þimdi yandýklarým... sevda benimle, hayalin benimle, neredesin ey sevgili !...
siyaha tutkun olmamak için karanlýða ýþýk yaktým... ve iki kapý arasýndan edebiyatým ve uygarlýðým aþka tutundu... ey sevgili !... sana söylendiðim sözlerden bahar çýkardým þimdi... orda mýsýn... seni gören gözlerim gün doðdu sansýn... aslýnda biricik kalbimde mihmansýn... yaz geçti hazanda bile nevcivansýn... neva burakýyla gelmeyen nihansýn... zeynebimsin nevamsýn… cansýn canansýn...
söz sükuta dokununca kýrbaçlandý aðýtlarým.. sabah namazýyla ra kaþýndan inhiraf ettim… ekimin ve eðitimin düþlerindeyim þimdi, ey gönül !.... ey benim çeþm-i nazým... ey benim sadýk yarim, natüvaným... gedana reyegan olan bir huzmecik aþk ver… ver ki firdevs cennetlerinin selsebili olup, sidarýnda serinleyeyim... ey saki günül güzelinin nazýný kýrmýzý þarap niyetine peymaneye koy içeyim de olayým yine mestane... lal'e deðen mül kadehte gönlümün silüetine hýraman olsun bileyim de olayým yine divane...
hublar içinden bir huri seçtim ki o dünyama denk letafet... o öyle bir teravet ki can ikliminden nevbaharýma zarafet... bir teselliye muhtaç kalbimle hücrelerime kadar seni hissettim... ne kadar görünmez olayým desem de nefret yüklü olduklarýma, çaresiz orda olmak zorunda olduðum gerçeðinden uzak kalamadým... kalelerim 9.35 sularýnda istilaya uðramýþ yamyamlarca zaptedildi... gel de kurtar aþkým... gel de kurtar beni buralardan...
ey benim tesellim kimlerle hasbihal oldun... hüzzam dinlerken billur bakýþlar mý buldun... biz olmanýn deðeri yok buralarda el ol gülüm el ol... beyaz yalan hayatla masivadan yel ol gülüm yel ol... bugün yine gürup vakti kendimden geçip iki kaþýn arasýný köy edindim... kalbine giden yolun üzerine, gözünden kirpikleri ok vurup canýmsýn dedim de yazdým seni... ilkin adýn geldi aklýma hayalini beðendim elest yurdundan... sonra özgür bir bakýþ atýp sýcaklýðýnla geldim kalp yangýnýndan...
o yarin servi boyundan korkacak ne var kalp yangýný bu alazýný saçar gider demiþtim... nafile ki ayný þehir her güne o güzeli rasat eyledi de körüðünde kendimi eðlemiþim... iklim-i telkinde söylenmiþ nicesin uslu iklamiye var narýnda... öyle ki sürgün bakýþýn lalinden üstün halleri var ah-u zarýnda... sitare ile dolu leyalden sarkan bir huzmecik ýþýðým ol... neharý bulan orda kalan bana her daim taze uþaðým ol...
yolun sonu hüsrana açýlýyorsa eðer kapý aralýðýnda durma... çarpýp çek git... ve yola hasretle bakýlýyorsa eðer zerre hücre kalpte durma... çarpýp çek git... ey bütün güzelliklerin özünü kendi eserinde arayan beyzade... hangi çözümün muhasebesinin finansýný buldun ki kendinde... tabibaným kime hacet ki talibaným deðmesin kimseye... benim enkazýn küllerinden restore edilen külliye... o nasýl bir edaysa dalgalarý baþtan çýkartýp ta köpürten... öylece büyülü adýyla yarin þehrini kuþanýr bu garip ten...
salýnýr tuba dallarý cennet istimhali birikmiþ odalardan... cansýn acar bir sabah kuþu gibi seni isterim edalardan... ne servi ne þimþad ezberim oldu taze sen dünyama gireli... iyiliklerin gözde talihine ram oldum o gül yüzünü seyredeli...
libas-ý hayatýmý senden alamýyorum ki tenime hükmedem... gültene firak düþen derdi kalbi seng-i hare kýlam herdem... ilkin adýn düþtü kalemime aklým baþýmdan gitti... baþta kalmayan akýl týg çekilesi gözlerinde bitti... sevgili rican baþým üzre diyecek ser kalmadý bende ser üzre... aklým ukulum unutmalýsýn der gibi ama kalbim hep sen üzre...
ey sevgili !...saç tellerinin ucunda yani kakülünde tutsak olsaydým da her an gözlerinin çekiminde kalsaydým... hem sonra kipriðinin saf saf dizilmiþ ordusu gönlümü hedef tahtasý edip de idman okunu salsa gözlerin gözüme þifa olmaz mýydý...
alýnyazýmýn gülzarýndan gelen gül kokusunu aldým saba yelinden... elest yurdundan sevgilinin þehla gözlerinin þulesi yandým elinden... sevgili! gönül avcýsý kipriðinin oklarý canýma kasteden bir afet... daðýnýk saçlarýnýn rüzgarý çölde vaha arayan gönlüme delalet... yine bu gece güzellik burcunun dolunayýna sordum sevdiðim nerde?... dediler mah cemali ruþen olup saçlarýný aydýnlatan oldu sim ü zerde...
ey gül ! nehara ve leyale naz ile seyre dalsam... sana müþtak olduðum düþler sokaðý çýkmaza girer... hake yeksan olduðum gün ruhsarýmý sürsem sana... hayal ülkesi iklimleri bahar ile yaza girer... zaman bayatlayýnca kan kýrmýzý kusarmýþ gül dalýnda... senin gibi kor ateþ zaman olur da kül olur mu acep dünyadan...
allah götürdü kul öttürdü hele þükür gitti dünyadan... :)))) biraz da neyzen teyfik tarzý yazdým andan... her zaman ciddiyet nereye kadar dimi amaaaaan... aþkýn harp meydanýnda mahsun idi bugün gönül... neyzeni de gizemi de sevdi, ciddiyeti de aþikarý da sevdi gönül...
þu mehmet ki bir köhne senedir nevbahara hasret kalarak ay halesi nura benzer gül diye aðlayandýr… gülbahçesinde açýlmamýþ gonce gül hem gül-ra'na bilmez mi bülbül sýfatýnda kelebeðin (gelebeðin) ömrü kýsa zamandýr... gözlerinin büyüsü ve daðýnýk saçlarýn sýðýnaðým olsaydý eðer aþkýndan divane olan nalan kalbim üzüntüden çöllerin ve delilik vilayetinin mecnunu olmazdý...
"özürlerini sayýp dökse de insan artýk kendisinin þahididir" kýyamet suresi 14-15. ayetler... rabbim iyiye ve güzele kendimizi þahit kýlsýn... kötüden ve çirkinden dem vuranlarla karþýlaþtýrýp þahit kýlmasýn... vesselam... yüksek yer yok yüksek yer sensin yar... yüksekleri, yüksek sandýðýn alçaklarda arama... sen milletsin... sen efendisin ve hep öyle kal!.. ey sevgili!...
Mehmet Gelebek
(derleme 05/11/2013)