“Beni Allahtan Baþka Kimse Yargýlayamaz”
..............................................................................................................
     Geliþinle baþlamamýþtý her þey ama gidiþinle bitti birçok þey. Anlamsýzlaþtý deðer verdiðim birçok yargý ya da daha önemsiz oldular.
     Hayat; geçmiþi anlatýrken ne kadar da kýsa deðil mi? Bir iki cümle ile gözyaþlarýna sebep olan bir anýyý anlatýrýz. Yýllar kadar uzun olan o gün, anlatýrken ne kadar da kýsa deðil mi? Ya yaþadýðýmýz þu ana ne demeli. Öyle koþar adýmlarla ilerliyor ki yakalayýp yaþayabilene aþk olsun.
     Biz yaþayamadýðýmýz ve yakalayamadýðýmýz için; bu hayatý bir iki cümleye sýðdýranlardanýz. Biz yarým býrakýlmýþ dostluklarýn ve aþklarýn bekçiliðini yapan vefalý insanlarýz. Biz her cefaya göðüs germiþ, saçlarýmýzý aðartmak pahasýna bazý cefalarý çekmiþ insanlarýz. Biz var ya her bitiþte bir baþlangýç arayacak kadar umut dolu insanlarýz. En önemlisi de; biz dostluk ve sevda olgularýný unutmamýþ ve asla unutmayacak kadar sadýk insanlarýz.
     Þimdi kim durabilir karþýmýz da? Kim el deðmemiþ dostluk duygumuza dil uzatabilir? Kimler yaþayamadýðýmýz hayat için bizden hesap sorabilir? Ve kimler; seçenek olmadan yaþadýðýmýz bu hayat için bizi yargýlayabilir? Kim bize ne yapabilir? Kimse bize hesap soramaz, yargýlayamaz arkadaþ, “Bizi Allah dan Baþka Kimse Yargýlayamaz”.

                    Adem KOÇAKER