a m f o r a

iz býrakýyor
lastik pabuçlarýn eskimiþ, siyah kaçýþýnda
yalnýzlýk, ölümsüz bir sevgili gibi
boþandýðýn kalýn iplerin gem vuruþlarýnda
merhametin avucunda
amfora. kýzýl bir gökten düþmüþ üzerine o renk.
amfora. aylak bir mevsim daha doðuyor avuçlarýnda
çarþýlardan eve getirilen eski kayýp sevgililer
guguk sokaðýnýn köþebaþýndan konuþurlar:
“boðumlanmýþ bir müptela gibi sarýl amforanýn kulbuna
çünkü jelatinlenmemiþ de olsa amfora bir öyküdür
yalanlarýndýr o çünkü boþanamazsýn, sarýldýkça
o sardýðýn öykü gözlerini güldürür”
kapana kýsýldýn
þimdi býrakamazsýn amforayý elinden
kýrmamalýsýn, geçmiþini yýkamazsýn
bir toprak testiden ibaret çünkü tüm hayatýn.

yalnýzlýk, ölümsüz sevgililer gibi...