Yere yakýn bir masa
Arkalýksýz iki hasýr iskemle
Birinde ben.
O masada bir dilim kavun
Bir parça da beyaz peynir
Bir de en çok sevdiðin meze;
Kuru börülce…
Güz havasýydý yine
Ve o an, gecenin hoyrat rüzgârý oldum
Sensiz masaya
Estim delice…
***
Son geceden önce
Geleceðimi, sýfýrdan baþlatýp
Sonsuz kelimelerle süslemiþ
Mesafesiz kadar yakýndým mutluluða…
O son geceden sonra,
Alýþkanlýðým oldu hoyratça esmelerim
O meyhanede
O masada
Çok þiirler yazdým sana
Dertleþtik dokunamadýðýmla
Empati diyorlar ya
Empatinin kralýný yaptým
Düþünemediklerim deðildi hiç biri
Cevaplýydýlar yüreðimde her biri
Kusura bakma yani hak veremedim.
Kuru börülce,
Ve kuru bakýþlarým kaldý soframýzda.
Kýzgýným,
Kýzýlca kýyamet gibiyim,
O son geceden sonra
Hiç çýkmadý aklýmdan, unutmadým
Omzuma yaslanýp, susma
Susturma beni dediðin zamanlarý
Unutma sen ‘de;
Hoyrat hoyrat esiyorum empatilerde.

Gürsel ÇOLAKOÐLU