Dantel dantel iþlerken hasretini yokluðunda
Ýçimde sana koþan ayak seslerimi duyarkan
Kollarýmý uzatýp gel diyebilmekti
Gülen gözlerinin içine bakarak

Saçlarýný salmamý isterken ki nazlanmandý
Ya da öpücük istediðimde dudaklarýma yaklaþmandý
Yanaðýný uzatmak yerine
Ýçten gelen bir sevgi deryasýnda

Kollarýný açarak gelmendi kayýtsýzca kollarýma
Gitme dediðimde dudaklarýný bana býrakýp
Gözlerini kapatmandý rüya rüya yaþamak için
Boynumda hissetmemdi kollarýný

Gitme diyemesende git dememendi
Kal yýllara inat uzadýkça uzasýn sevmelerin
Geçsin boþver bakma saate çokmu iþin var
Dediðini duyar gibiyim kulaklarýmda

Hiç kapatmadým uzun geceler gözlerimi
Balýk uyumasý gibi uyur uyanýk kalktým sabahlarý
Gözlerimde ne kýrmýzýlýk ne de þiþlik var
Anlasan da gözlerime kilitli kalsan ey yar

Giderken ne zaman belli deðil dediðinde dönüþüm
Diyemedim ki ben senin için kora dönmüþüm
Ver adresini kapýna gül yaðdýrayým göklerden
Bir hatýra gönderir diye çok bekledim giderken

Zaman yok mekan yok kapkara bir yer oldu etraf
Ýstedim ki yokluðunda küçük bir ýþýk býrak
Üzerinde dudak izin olan bir mendil
Ya da kokun sinmiþ bir tutam karanfil