deli þehrin göçmen gözlü güzeli
özgürlük için kanat çýrpmayýnca bir kuþ
rüzgar gökyüzüne uzatmaz elini
bu þiir özgür mavi kuþlarla
kanat çýrpan kýzadýr

en çok ismindeki
“ h” harfini seviyorum
çünkü; eski hancýdýr
içindeki sessiz yolcuya
bil ki kanatlarýndan daha yakýndýr

“L” harfi hem gülümseten
Hem de üzen beni
el gibi duran esmer baykuþtur
iskele desem deðil çatýlarda hiç deðil
çocukluðunun üç harflik yalý babasý
gençliðinin sonundaki hiçlik öyküsüdür

inanki þu “z” harfi
düz bildiðin yolda karþýna çýkan
iki dönemeçtir... keskin mi keskin
aþk bildiðin ikisinin arasýnda
kalan gizli yamaçtýr...

“e” daha diþidir “a” dan
endülüslü masum bakiredir
akdeniz’in münzevi sevgililer adasýnda
tek baþýna yaþayan kutsal tanrýça ki
yüreði yeryüzünün sekizinci harikasýdýr
“a” antakyalý çakýrkeyfin tekidir
amsterdam’da bir ýrmakta yaþar
kuzeyin kýyý meyhanesinde
raks eden sarýþýn kadýndýr

çýðlýklar kentinin göçmen gözlü güzeli
sen gökyüzüne rüzgarýn emanetisin
tüyü çýkmamýþ kuþ yavrusu bile
uçabilmek için
kanatlarýný geri çekmez
yuvasýnýn uçurumundan
özgürlük için kanat çýrpmayýnca bir kuþ
rüzgar gökyüzüne uzatmaz elini