“ Acýya baþ göz ettiðin kaç düþ(üþ)ün kaldý daha “

Gecenin karanlýðýna baðdaþ kurdum. Uykusuzum ve bir o kadar susuz. Acýnýn baþkahramanlýðýna soyun/durul/muþ yüreðin kanarken nasýl susarým ki ben. Sus-mu-yorum.Yüreðinin “ ben “ kadar ki boþluðuna düþerken sen, nasýl bayramlýk elbiselerimi giyerim ki. Dudaklarýmý dudaklarýmdan sökmeme izin ver. Býrak kanasýn çýðlýklarým. Seni iyi bilirim. Sonbaharý giyinir, tüm acýlarý kefenlersin yüreðine. Oysa oysa senin gözlerin deðil miydi baharlarým ? Baharlarým solarken ben nasýl susabilirim ki ? Elimdeki tek yaþama gücüm olan cümlelerimi saklama yastýðýnýn gölgelerine. Býrak susmalar yürüsün üzerime. Giydirilsin kefen bedenime. Ýçindeki yangýnlarýn eteðine sirayet ederken su-sa-mam. Býkmadýn mý daha acýyý tek baþýna kucaklamayý ? Usanmadýn mý karanlýðýn koynunda aðlamaktan ? Dön sevgili. Ayak uçlarýnýn yörüngesini çevir sevdaya. Hazanlar yürüse de üzerine sen hayat denilen ipin ucunu hiç býrakma..Sakýn býrakma.

Düþsüzlüðünle suçsuzluðun muhakemesindesin yine. Tarafsýzlýðýný yitirdin artýk. Kendini tüketmekte , kendini asmakta o kadar ustasýn ki, boynundaki tek bir iz yok. Kendini öldürmeye yeltendiðin yetmedi mi daha? Us’undan vazgeçmek, hayata yenildiðini söylemek bu kadar basit olmamalý. Kendine kefen biçmekten vazgeç. Sýrtlan hayatý omuzlarýna. Bu zamana kadar hayatla nasýl mücadele ettiysen devam et. Boðma kendini, boðdurma yüreðini. Ölümün sadece senin bedeninle kalsa tamam. Seninle ölecek o kadar çok þey var ki ? Bari kendi için savaþmayacaksýn, bari benim için, bari “ bizim “ için savaþ. Yok olursan ardýndan seni takip edecek o kadar büyük ölümler var ki. Bir göç kadar devasa. Sakýn kaybolma. Bir tesbihin imame’si düþünce ne hükmü kalýr geride kalanlarýn.

Seninle kazandýklarým bu kadar aþikar iken gitme sonsuzluða..
Düþerim..
Ezilirim..
Sonra ölüme gülümserim..

Biliyorum çýkmaz sokaklarýn, adressiz sorgularýn içinde çýldýrmaktasýn. Biraz da yorgun. Düþüncelerin bir uçurum ötesi. Duvar çökecek sanki. Sakýn baþýný kaldýrma göðe. Yürüyen bulutlarý üstüne geliyor zannedeceksin..Bir adým bile atma. Sonrasý uçurum sevgili. Beni ve sana ait olanlarý býrakýp gitme ölüme Gözlerindeki sýcaklýða doyamamýþken musalla taþýnýn soðukluðu nerden çýktý sevgili.Ayaz kesse de ellerini, yüzünü esirgeme benden .Kýyma bana. Eðdirme baþýmý. Ezdirme gülüþlerimi. Ben seninle varoldum. Ya yanýnda beni götür, ya da beni de öldür.

Senden mucizeler istemiyorum.
Sadece yaþamaný,
Yaþarken beni de yaþatmaný istiyorum.

Ellerini uzat bana.
Sonra da yüzünü hayata çevir.
Ben umudun kýyýsýnda,
Ben hayatýn koynunda,
Seni bekliyor olacaðým..
Hadi hayat denilen ipin ucuna sarýl.
Yoksa,
Acýya baþ göz ettiðin kaç düþ(üþ)ün kaldý daha ?
Unutma;
Hayat “ umut ettiðin “ kadardýr..

03 Ekim 2007 11.20

Ýsmail Sarýgene