ÖLÜLER VE DÝRÝLER
Aylardan Aralýk Ya da ocaktý, hava çok soðuktu , evimizde ise sobada yakmak için bir tek odun kalmamýþtý .Babam kahveye gidip gidip geliyordu . Birden annem babama hitaben “Fikri evde odun yok, çocuklar üþüyor” dedi Babamda gitsinler daðdan bir yük odun alsýnlar þeklinde cevap verdi annem “ sen nasýl adamsýn , her sene ayný yapýyorsun , evdeki odunu satýyorsun , güya oduncu sun evinde odun yok” diye baðýrýnca babam gitsin bir yük alsýnlar koca çocuklar dedi ve evden çýktý gitti.
Annemde bize hitaben , haydi çocuðum gidin bir yerlerden bir yük odun getirin , bu herifin odun getireceði yok dedi bizde annemizin sözleri üzerine atlarý ahýrdan çektik baltalarýmýzý taktýk ve eve odun getirmek için için yola çýktýk .
Kýþtý ve dýþarýda kar serpiþtiriyordu, yarým saat kadar yol aldýktan sonra sonra eski mezarlýk denilen yere gelmiþtik , mezarlýktan geçiyorduk daða ise kar yaðýyordu. Birden mezarlýkta kesilmiþ aðaçlar çalýlar vardý, onlarý gördüm. kardeþime hitaben “ bu kuru dallarý alalým dað gidersek donacaðýz , bu havada mümkün deðil” dedim , kardeþimde bana hitaben “ abi mezarlýktan almayalým , o odunlar ölülerin hem annemde kabul etmez” dedi ama yapacak baþka bir þey yoktu . Kuru dallarý almak için mezarlýða girdik .
Korkuyorduk sanki mezardaki ölülerin bizi paçamýzdan tutarak mezara çekeceðini ve bizim odunlarýmýzý neden alýyorsunuz diyeceðini , bizden hesap soracaklarýný düþüne düþüne korkarak odunlarý topluyorduk , yaklaþýk bir yük odun toplamýþtýk, kardeþim abi çabuk gidelim vallahi ölüler bizi mezara çekecekler diyordu hemen çabucak yükümüzü sarýp mezarlýktan ayrýldýk.
Eve doðru yola çýkmýþtýk ama hala ölülerin odunlarýný almak için peþimizden geldiði düþüncesiyle arkamýza dahi bakamýyorduk. Eve vardýk , yükü yýktýk , annem kapýya çýktý ve bize hitaben evlatlarým ne çabuk geldiniz dedi ve odunlara bakýnca mezarlýktan mý yoksa diye sordu .yok diye cevap verdik evde odun yoktu , annem çaresizlikten bize inandý ve hemen kýydýðýmýz odunlarý eve taþýdýk þimdilik yakýt sorununu halletmiþtik.
Sobayý güzelce yaktýk evin içine sýcaðýn getirdiði bir huzur dolmuþtu ki ablam “ odunlarý mezarlýktan mý aldýnýz “ dedi ve ekledi akþam gelip alýrlar odunlarýný dedi gülüþtük .
Sabah olunca ilk iþimiz ölüler odunlarýný gelip almýþlar mý diye bakmak olmuþtu. Neyse ki odunlar yerindeydi .
Ölüden korkmak öðretildi bize sürekli oysaki ölüler bu dünyadaki iþleri bitmiþ insanlardý diðer bir deðiþle bu dünyadaki defterlerini , hesaplarýný kapatmýþlardý. Belki de yapacak iþi , yaþayacaðý mutlu günleri olan insanlarda vardý ölenlerin içinde ama ne fayda , canlýlýk bitmiþ , yerini cansýzlýk almýþtý.
Peki ya diriler .. iþte dirilerden korkun , her ne kadar ölüden korkmak öðretilmiþ olsa da asýl tehlike diride .
Ben sabah uyandýðýmda evimizin önündeki odunlarý gördüðün andan itibaren ölülerden hiç korkmadým , ölülerden hiçbir zarar görmedim. Ben hiç bir ölünün canlý bir insana bir zarar verdiðini görmedim duymadým
Hep dirilerden , hep dirilerden zarar gördüm ve dirilerden korkarak yaþadým hayatým boyunca.
SUAT ENGÝN YILMAZ
Müdür-Hakkari 2013
Aný