Kelebeðin Gözyaþlarý

Sen ve ben imkansýzlýk içinde imkaný arayan iki yüreðiz aslýnda
Her sabah ayrý kentlerden uyanýp, her nefesi sevda adýna alan...

Derin ve sonsuz sevdik uzaklardan..Kimsenin anlamayacaðý bir dilde..
Ýki yürek arasýnda sýkýþan bir aþkla baðlandýk..Hiç tutmadýðýmýz ellerimizi, yüreðimizle sarmayý bildik.

Ve biz senle güneþe dokunduk, sabahlara uyandýk hasretimizle günleri tuttuk, geceleri uyutup, þiirlerle konuþtuk

Ve bildik ki aþk uzun hikayeler yazmak için yaþanmaz, bir ömür yanmak için yaþanýr öðrendik..
Kendimize konuþupta sadece sevdiðimizin duyacaðýný, gözlerimize bakýpta onu görmeyi bildik..

Biz yar uðruna kendimizden geçtik

Sen ve ben

Geceleri yýldýzlarda düþledik, yaþanmamýþ bir hayatý yalýn sevdaya tutulupta gizlilikte tutsak ederek kendimizi.
Susmalara mahkum yaþadýk sevdamýzý, bir gün þikayet etmeden..

Sevmeye devam ettik sessizce, yaðmurlara mesken etsekte hasreti, özlemeyi sýrýlsýklamken sevdik

Cümlelerin artýk ruhu kanýyor, kýzýla boyanýyor satýrlar, ellerinin arasýndayken kaderim ve hayatým hayatýna kaynamýþken, yýrtarcasýna canýmý söküp attýn ya beni senden
söyle þimdi söyle aktýysa kelebeðin gözyaþlarý suçu benim mi...
Benim mi þimdi?

Kim demiþ!
Kim demiþ aþk baðýra baðýra yaþanýr diye
Seni gizli yaþamaktýr aþkýn en alasý
Kimse bilmedi...

04 Ocak 2014


Rasim Yýlmaz