hangi çaðdan kalma
gaflet uykusudur ruhumdaki..
penceresi olmayan yaþamýn içinde
korkuyla yüzleþmek!!
ölümden önce
bin kere öldürür insaný..




öyle korkarsýn ki!!!
ölüme güç verir
deja-vu...




ahh!!
konuþmazsa çatlar bu duvarlar
koynuna almazsa susmaz
caným burnumun ucuna kadar gelmiþken
korkunun mide kaldýran çekiciliðine kapýlýr dehþetim
kendi karanlýðýna çeker beni
her gece bir çýðlýk yankýlanýr
içimde yaþayan ölülerin suretine
her gece
nefes alýp vermeye devam eder acýlar
kalp odacýklarýmda
gecenin gözlerinden titreyerek düþerim
mobilyamýn gövdesine
yýpranmýþ bir resmin bakýþlarýndan
buz isterim
içi zehir dolu kadehime




bilincimi düþürdüðüm an
uzun ve yorucu günün nefesini
ciðerlerime çekmeye gücüm yetmiyor
kendimi gözetlediðim aynalarda
yabanýl duygular var
anastezi etkisi altýnda kalan
uyuþukluðum
ve
güç bela kaldýrýp götüren
bir cenaze arabasý




bugün de seyre daldým
bütün kuþlarýn uçmadan önce
ayakkabý baðcýklarýný dans ettirerek
nasýl baðladýklarýný
ve her geçen gün
akþamýn sýrt pozisyonunda
sessizliðin kol gezdiði
zihnimin hastane odalarýnda yatan
ölü düþüncelerime
attýðým adýmlarýmýn ziyareti
gidip gelmelerim çoðaldýkça
kendimle karþýlaþýp
kendi kazdýðým kuyuya
kendimi düþürüyorum




hangi çaðdan kalma
bulaþýcý bir hastalýktýr
ruhumdaki
saat kadranýnda
asýlý kalmýþ
deja-vu


Sevdambeyaz
Sevda Gencer...