masumum
her akþam, çamurlu ayakkabýlarýmla
tanrýdan aldýðým duayla
ayaküstü
kendimi yataðýma gösterip,
ezenle ezilenin dünyasýný
sýrtýmý yasladýðým duvarlara yazýyorum..
gözlerim ütopya;
gitmem gereken yerlere
zamaný ufalayarak çýkýyorum yola


masumum
dýþarda kuþlar öter
iki dudak aramda
bir sütunluk þiirle
eþlik ederim
uzandýðým yerden
gezer
dolaþýr
görürüm
sonu mutlu biten masallarý



bilmem neden;
beni görünce delice akar nehirler
neden
rüzgar savurur sýrtýmdaki yükü
neden
güneþ gözlerini kaçýrýr benden
beni gölgelerde
býrakýr..



masumum
vurdum kapýyý çýktým
korkumu yenmeye..
bilmem
neden
niçin bekler çýngýrak
köprü baþýnda..
geçecek olsam
bilmem düþer mi yalnýzlýðýmýn üstüne
bilmem kalýr mýyým
çatal dilinin arasýnda
uçuyor baþýmda korku
ya ölürsem!!


iþte þimdi!!
þimdi gölgeler uzamalý
aðaçlar hýþýrdamalý
rüzgar!!
rüzgarýn kalçasýna tutunup
savrulmak vardý


gün gelir;
belki
her akþam oturduðum soframda kalan
tuzlu bir þiirle
çýngýraðý vurup
geçerim bende köprüden
bildiðim
düþündüðüm
ufka varýp
geçerim karþýsýna aðýr kapýnýn
okurum
evrenin
yüzü kanlý boþluklarýna



Sevdambeyaz
Sevda Gencer...