Hiç kar yaðmayan,
kar topu bile oynayamadýðýn bir þehir düþün
Ýzmir'i düþün.
Ben bu þehirde seninle büyüdüm,
senden yardým istedim
Sana kýzdým ben kardanadam.
seninle çözdüm dertlerimi,
sana anlattým sorunlarýmý
ve yine sana kýzdým ben kardanadam.
Bak boþ kaldým yine,
viski getir içelim bu gece -Sarhoþ olalým-
dertlerimi anlatayým
kýrgýnlarýmý unutayým.
Hiç bir þey yokmuþ gibi yapayým -yine-
ama gecenin sonunda sana kýzayým!

Bana bazen deli diyorlar,
garip geliyormuþum onlara.
Sanki herkes çok normal.
Kimse kýzamaz, üzülemez sanki.
Ben içimde yaþýyorsam nolmuþ?
Sanki onlarýn herkese gösterdiði,
üzüntüleri, sevinçleri
çok gerçekmiþ gibi, garip geliyorum onlara.
Sende hiçbirþey demedin !
Niye korumadýn beni ?
Niye yanýmda olmadýn ulan ?!
Bak yine sana kýzdým kardanadam,
viski getir, boþ kaldým yine

Ben bazen boþ kalýrým,
bazen boþluklar hiç dolmaz
Ya da dolular bir iþe yaramaz.
Bitmedi yazýcam daha,
sonunda yaksam da
yazýcam yine !

En mutlu anýný düþün,
yanýnda olan insanlarý hayal et.
Ve þimdi anla beni,
onlardan kimse yok þimdi -Burada-
Garip geliyorum yine bazýlarýna
Artýk umrumda deðiller aslýnda,
Farklý olan, yapmacýk olan,
onlar be kardanadam.
Normaliz biz.

Boþ kaldýk yine viski koy,
müziði de aç bu sefer,
onsuz olmaz hüzünlü geceler
Sakinim þimdilerde,
boþ bir koltukta sýzma zamaný,
iyi geceler kardanadam